heel even
staat alles
stil
en zwijgen
wij allen
bewust
valt
het licht
van het leven nu
op de voorbije levens
van toen
vele miljoenen
in een ver verleden
te vroeg
de dood in gejaagd
door vreemde wanen
door onbegrijpelijke haat
van onverlaten
onvoorstelbaar
het leed
de scheuren
de pijn
hun vergoten bloed
roept immer nog
de tranen op
als bewijs
van liefde
en dierbare herinnering
de prijs
van vrijheid
was hoog
onvoorstelbaar
en toch
als we realistisch zijn
dan is de oorlog
nimmer verbannen
is hier en daar
de schaal van geweld
wat kleiner
maar slaan mensen
elkaar nog steeds
met woorden
of met daden
dood
onvoorstelbaar
en toch
als we eerlijk zijn
de spiegel
van onze ziel
huiverend bezien
dan herkennen we
in onszelf
ook telkens weer
de dunne lijn
tussen
denken
en doen
voelen we soms
van binnen
explosief vuur
gloeien
branden
bruisen
bedekt
door een laagje fatsoen
en uiterst broze liefde
o Heer
hou ons vuur
in toom
bedwing
onze dadendrang
en behoed ons
voor onvoorstelbaarheid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten