als langzaam
het vuur is gedoofd
tot dankbaar smeulen
de woorden gesmolten zijn
tot vloeibare hoop
de ogen
die alles al zagen
het licht
niet langer
kunnen verdragen
en altijd bezige handen
tot rust zijn gekomen
in de schoot
van berusting
als gedachten
vaker vervliegen
in dromen van vroeger
en het hier en nu
vaak niet meer
wordt besefd
of geleefd
laat dan
o Heer
van de voorbije dagen
en de lange nachten
van eindeloos wachten
uw opvlammende wijsheid
neerdalen
in het hart
van zwijgende ervaring
zodat
de ogen
van de gelovende ziel
fel verlangend zullen
worden opgeslagen
naar de veel te hoge bergen
met hernieuwde verwachting
van de morgen
die zal komen
zeker en gloedvol
barstensvol beloften
rijk aan dromen
en tot dan
o Heer
laat ons bewogen
blijven bidden
met wijd open ogen
voor de gebrokenheid
waarin wij leven
voor de heftige worstelingen
van de zoekenden
en de verdwaalden
voor de gekwetsten
en bedroefden
voor de onthutsten
en de ontheemden
ja
tot dan
laat de wind
weer waaien
het vuur weer
aangewakkerd worden
laat ons ontwaken
van het schril geluid
van hen die roepen
om vergeving
recht en aandacht
ontneem ons
de rust
en zet ons
weer volop
in beweging
maak ons
bewust
onrustig
aandachtig
krachtdadig
en vooral
wek ons op
een kritische luis
te zijn
in de pels
van genoegzaamheid
als we
te lang
hebben gewacht
in afzijdigheid
en vrijblijvendheid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten