zoals God
ooit sprak
door een woord
tot het licht
en de wereld
werd geboren
als een baaierd
vol potentie
zoals God
de mens
formeerde
uit stof
en adem blies
tot geest
met een ziel
voor liefde
en Hij zelfs
na de val
van die mens
niet de dood
het laatste woord gaf
maar hardnekkig
het vat vol tegenstrijdigheden
vulde met een gapend gat
van heimwee en verlangen
zo kwam Hij
bewust en bedoeld
ook als kind onder ons
kwetsbaar
vervreemd
ontheemd
en verlaten
om als licht
in het duister
liefde te zaaien
en de deur
tot het leven
weer te openen
door zijn dood
en zo blaast Hij
nog steeds
in de gebrokenheid
van het leven
smeulend vuur
aan tot verlangen
strooit breekbaar licht
in eenzame harten
zaait geestdriftig
eeuwige woorden
van waarheid in stilte
voedt gedachten
met hoop
en brengt liefde
tot bloeiende daden
en zo incarneert Hij
op mysterieuze wijze
zijn koninkrijk
in gelovige harten
als voorschot
op wat ooit zal komen
in een eeuwigheid
vol dansend licht en
gelouterd leven
Mooi gedicht Anton.
BeantwoordenVerwijderenFijne dagen gewenst...
Grts Irene