De waan van de dag

De Waan van de dag was vaak op de voorpagina van sommige kranten te vinden.
Of in het achtuurjournaal.
Of op Twitter.

Hij had een aantal zeer actieve najagers.
Die hem te pas en te onpas gebruikten of te hulp riepen.
In het volle moment van aandacht brachten.
Pontificaal in de schijnwerpers.
Ter meerdere eer en glorie van zichzelf.
Bewust.
Gespeeld meewarig of verontwaardigd.
Deel van het flagrante toneelspel van de politiek of de gewetenloze jacht naar scoops van de media.

En daarnaast waren er natuurlijk ook veel volgelingen, een grote schare ware aanbidders. Een bontgekleurde kudde meelopers, die zich gewillig liet meeslepen en zich binnen de kortste keren liet meesleuren in over elkaar heen buitelende verontwaardigde reacties en boute veroordelingen.

De Waan van de dag was dus vaak onderwerp van gesprek.
Vluchtig.
Hijgerig.
Hyperig.

Weliswaar was hij telkens weer een kort leven, of beter gezegd, een korte opleving beschoren, maar dat werd ruimschoots vergoed door de hoge mate van frequentie. De gekste luwte duurde hooguit een dag, maar soms kwam hij wel een paar keer per dag voorbij.

De Waan van de dag groeide goed van de aandacht die hij kreeg. Hij snakte meer en meer naar nieuws dat geen nieuws was, schijn die geen zijn was en licht dat geen stand zou houden. Het werkte zeer positief op zijn ego.

Omdat hij zoveel aandacht kreeg, ging hij al snel naast zijn schoenen lopen, ja zelfs kreeg hij een beetje sterallures. Maar ja, wat wilde je als je telkens weer zo op je wenken bediend werd. En je steeds vaker in het volle licht van aandachtsrichting en meningsvorming kwam te staan. Publiciteit werkte zeer verslavend.

En van dik hout zaagt men planken, zo luidt het spreekwoord.
Maar ja, spreekwoorden spreken ook wel eens tegen, natuurlijk.
Want een ander spreekwoord luidt, dat de wal het schip keert.

Deze maatschappelijke toestand kon niet blijven voortduren, niet alsmaar groeien tot buiten alle meetbare wetenschappelijke grafieken. Niet iedereen zat te wachten op de hijgerigheid van de Waan van de dag. Nuchter nieuws en gericht besturen, door sommigen werd het wel degelijk gewaardeerd.

En op een dag kwam er een profetische burger met de naam Gezond verstand, die de Waan van de dag aan de digitale schandpaal liet nagelen. Tot schrik van hemzelf. Tot verbijstering van alle kijkers en volgers. Televisiewagens en schrijvende pers stonden met stomheid geslagen bij de voordeur te kijken, deden met krassende pen en zoemende camera's zwijgend verslag van het gebeuren, dat feitelijk helemaal geen actie inhield.

Hoewel, schandpaal .... Dat was wellicht teveel gezegd. Het was meer een ludieke actie. Een bord in de tuin.  Elke keer als de Waan van de dag zijn huisdeur opendeed, voor een nieuwe actie, lichtten de letters van het digitale bord op en schreven in bloedrode letters de tekst: 'Doe effe normaal, man ...!'

Mensen zaten verbijsterd achter hun televisiescherm. Zwegen. Gespannen. Kinderen lieten hun telefoon zakken, hun vingers vielen stil. En in vele huiskamers stelden zij de brandende vraag, die lang bleef hangen.

'Zeg pap, wat is dat eigenlijk ... 'normaal'?'

En de Waan van de dag? Ach, die leefde nog lang en gelukkig. Maar wel alleen, in zijn huisje, veilig teruggetrokken uit het maatschappelijk leven.