Herinnering

opeens

was je er

weer

vol 

in beeld

en terug

in de tijd

geborgde

herinnering

liefde

die pijn doet

het was

een bericht

over die andere

jongen

geknakt

als een bloem

na een taai
gevecht
en een leven

vol moeite

het was

de blik

in de ogen

van je zus

die hem kende
en haar  
veelbetekenende 
zwijgen

het was 

de manier

waarop hij

herdacht werd
samen

in eenvoud

direct

benoemd

en teder

uitgebeeld

in symbolen

dat mij
weer even

raakte
emoties

wakker riep
gedachten
boven haalde

hoe het 
toen

was

je strijd
je grote ogen

je kleine vuisten
je klaaglijk huilen
je dapper vechten
je stille tranen
de eerste lach

heel even

kwam je 
bijna tastbaar
bij me binnen

stond naast me

en keek me aan

met ogen

zo vol liefde

dat het pijn

deed

weer net

als toen

die dag

dat je zomaar
heel stil
bijna onopgemerkt

vergleed

van tijd
naar eeuwigheid

toen je
voor ons
levende herinnering
werd