Wat mooi, dat beelden spreken kunnen.
Bevroren beelden van de werkelijkheid.
Dat beelden een beroep doen op de verbeelding.
Een proces van associatie in gang zetten.
Ons gevoel kunnen raken.
Herinneringen oproepen.
Tot mijmeren brengen.
Dromen in gang zetten.
Wat wonderlijk dat woorden tot de verbeelding spreken.
Dat wij onze gedachten kunnen omvormen tot taal.
Dat wij ons hart er mee uit kunnen drukken.
Dat woorden nieuwe woorden oproepen.
Nieuwe beelden.
Dat wij elkaar begrijpen kunnen.
Dat wij voelen wat anderen voelen.
Dat wij onszelf beter leren kennen door gerichte vragen.
Dat taal begrepen kan worden.
Vertaalde taal.
In alle talen.
Dat woorden levend zijn.
Wat majestueus, dat wonder van de communicatie.
Beelden verwoorden.
Woorden verbeelden.
Gedachten lezen.
Gevoelens uitblazen.
Kennen.
Uiten.
Het jezelf uit kunnen drukken.
Het begrepen en herkend worden.
Wat goed, dat wij elkaar kunnen raken.
Wat onbegrepen, dat tijd en eeuwigheid elkaar ontmoeten.
Kunnen.
Soms.
Maar ook.
Wat pijnlijk, dat wij elkaar raken kunnen.
Tot in ons meest gevoelige plek.
Elkaar kwetsen.
Moedwillig.
Pijn doen.
Wat jammer, dat niet alle woorden begrepen worden.
Dat we langs elkaar heen kunnen praten.
Dat we niet goed luisteren.
Dat woorden vervluchtigen en vergeten worden.
Dat alles voorbij gaat.
Als wolken die verdampen.
Wat kan het zeer doen als we beelden uit het verleden zien.
Mensen die we kenden, maar nu niet meer onder ons zijn.
Een gat in ons leven, een weke plek in ons gevoel.
Wat kunnen we beelden van dreiging en onheil ver weg stoppen.
Heel diep.
Verborgen.
Maar nog wel aanwezig.
Sluimerend.
Etterend.
Niet echt vergeten.
Laten we stil zijn.
Peinzen.
Zwijgen.
Woorden koesteren.
Woorden wegen.
Beelden proberen te begrijpen.
Vasthouden.
Bewust.
Bewogen.
Laten we fluisteren.
Laten we zegenen.
Laten we bidden.
Laten we wegen.
Laten we zoeken naar elkaars hart.
Laten we beelden delen die raken.
Laten we onze beelden tegen het licht van de waarheid houden.
Onderzoeken op verdoezeld uitzicht.
Laten we vlekken bemerken en uitvegen.
Laten we scheuren helen.
Laten we genezen wat kapot ging.
Laten we luisteren naar elkaar.
In God's naam, echt leren luisteren naar elkaar.
Voor we reageren.
Voor we oordelen.
Als we al zouden moeten oordelen.
Laten we bidden voor elkaar.
Steeds weer.
Telkens opnieuw.
Laten we danken voor de beelden.
Die niet meer zijn dan beelden.
Gevangen in ons geheugen.
Gevat in een jasje dat je uit kunt doen.
Ooit.
Laten we danken voor woorden.
Vluchtige, luchtige woorden.
Woorden van waarheid, wijsheid en inzicht.
Losse, fladderende woorden.
Vlinders van taal en wolken van woorden.
Fonteinen van uitzicht.
Bronnen van leven.
Laten we woorden sijpelen naar elkaar.
Laten we beelden koesteren.
Laat elk woord een oprechte kus zijn.
Een tedere hand in andermans haar.
Laten we vuurtje stoken met gevoeligheid.
Laten we spelen met de geest van de woordenwind.
Laten we luisteren naar wat beelden kunnen zeggen.
Laten we vergezichten lezen in woorden.
Laten we dromen van eeuwigheden.
Laten we drijven op de zee van een ingebeelde hemel.
Laten we woorden begraven in het zand.
Laten we de tijd vullen met woorden achter de beelden.
Laten we bellen blazen van beeldende kunst.
Laten we schilderen met gekleurde woorden.
Laten we eeuwige beelden boetseren.
Laten we kastelen bouwen met beelden.
Kastelen van liefde.
Laten we bruggen bouwen met woorden.
Woorden van reinheid en intense warmte.
Woorden van bewogen weten.
Woorden van intens zwijgen.
Laten we meer spreken, als we te vaak gezwegen hebben.
Laten we meer zwijgen, als we te vaak gesproken hebben.
Laten we zwelgen in beelden van een andere tijd.
Een andere werkelijkheid.
Zwemmen in tijd.
Luieren in een verre eeuwigheid.
Vliegen in een diepere realiteit.
Laten we tegen de woordenklippen op bidden.
Laten we woorden te kort schieten.
Laten we beelden laten gaan, laten vliegen, laten waaien.
Hou het vast, er is geen houvast.
Laat het los, alles staat vast.
Er is een beeld dat gegrift staat in de eeuwigheid.
Het is een Woord dat werd gebracht.
In de tijd gekomen.
Ter dood gebracht.
Tot leven geworden.
Tot woord gegroeid.
Tot zaad verbeeld.
Leven brengend.
Tot beeld verwoord van een nieuw rijk.
Rijk van fantasie.
Rijk aan verbeelding.
Een woord dat blijft hangen.
Een beeld dat spreekt.
De poort van het woord.
Een beeld van de tijd.
Een lied van verlangen.
Dat zingt van geloof.
In de taal van de armen van geest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten