want
de wind
weet niet
waarheen
want
het vuur
weet niet
vanwaar
want
mijn hart
weet niet
waarom
de wind
kan gaan
liggen
in stilte
het vuur
kan verzengend
verteren
de storm
in mijn hart
is een vuur
dat fluistert
in onzuiverheid
het licht
dat ik zie
is de adem
die ik ontving
en gebruiken
mag
de wind
blaast
het vuur
aan
het vuur
doet liefde
laaien
in de nacht
veel zijn
de woorden
vervlogen
of gevangen
vuur
werkt
aanstekelijk
en delen
maakt niet
armer
het leven
schijnt
en het licht
wordt
altijd
opgevangen
het wonder
van reflectie
begrijpt
vaak
zichzelf
nog niet
maar
het verlangen
blijft smeulen
gejaagd
door de tijd
tot de adem
tot amen
stokken zal
en het vuur
geblust
zal worden
opgegaan
in het grootste
licht
geestdriftig
laaiend
enthousiast
en eindeloos
vurig
Geen opmerkingen:
Een reactie posten