Gebed om tegenstrijdigheid en onrust

God, U die Licht bent en de duisternis bezocht.
U die Geest bent, maar een lichaam wilde.
U die het levende Water bent en dorst leed op aarde, beter gezegd, tussen hemel en aarde.
U die het Leven bent en de Opstanding, en die toch de dood inging.
U die het Zaad bent, dat Vrucht wil dragen.
U die Almachtig bent en zwakte verkoos.
U die volmaakt bent, maar een oog heeft voor nota bene de mens.

Ik.
Ik die zo nietig ben.
Ik die zo vaak U negeer.
Ik die geen woorden weet om te bidden.
Ik die in U geloof, maar zo vaak twijfel.
Ik die geen woorden kan vinden om te spreken als dat nodig is.
Ik die zo vaak wegkruip.
Ik die blijf zwijgen.
Ik die aarzel.
Ik.

Ik vraag U.
Om woorden.
Om beelden.
Ik wil U bidden om wijsheid.
Ik wil U verzoeken om profetenbloed.
Ik wil U vragen om inzicht.
Ik wil Uw woorden ontvangen.
Ik wil mijzelf openen voor U.

Voor Uw verborgenheid.
Voor Uw zwijgen.
Voor Uw stilte.
Voor Uw liefde.
Voor Uw woorden.
Voor Uw zegen.
Voor Uw kansen.
Voor alle wonderen.

Open mijn ogen.
Mijn hart.
Mijn geest.
Mijn handen.
Ontdooi mijn liefde.
Ontluik mijn genade.
Ontwortel mijn eigenwaan.

Leer mij de paradox zien van het leven.
Wees mij een tegendraadse Gids.
Draag mij tegen wil en dank als ik de bergen wil beklimmen.
Schenk mij de rust om stil te worden, in al het jachten, jagen, rennen en vliegen om mij heen.
Leer mij om tussen al het graaien een uitdeler te zijn, van alle ontvangen genade en wijsheid weer weg te geven.
Wil mij leren om ondanks alle ontvangen talenten en geboden mogelijkheden, mij te beperken tot eenvoud en simpelheid.
Behoedt mij voor omwegen, zijpaden, misstappen, eigendunk, egoïsme, zelfverwerkelijking.

Schenk mij een woord van vrede, om op te blijven herkauwen.
Leer mij voorbij het zichtbare te kijken.
Laat mij gericht zijn op het wonder van al het gewone.
Laat mij vrolijk zingen in de kilte tussen mensen.
Laat mij helend zwijgen in de lege vreugde die rondom mij is.
Leer mij kiezen wat U voor mij verkozen hebt.
Leer mij gaan waar ik niet wil.
Leen mij een visioen om bij weg te dromen.
Leer mij ook lopen, gaan en volgen, in onbegaanbaarheid.
Laat mij toch vliegen als een vogel, ongebonden, ongehinderd, frank en vrij.

Laat mij schoppen tegen muren.
Leer mij vloeken tegen onrecht.
Doe mij schreeuwen voor degenen zonder stem.
Laat mij aan jasjes trekken, roepen van de daken, schrijven met in bloed gedoopte pen.

Leer mij zwijgen.
Slikken.
Ondergaan.
Ogen neerslaan.
Hoofd omdraaien.

Steek mijn vuur aan.
Laat mij vlammen.
Leer mij waaien.
Stormen.
Woeden.

Fluisteren.
Dimmen.
Reflecteren.
Koesteren.
Ontdekken.
Bewaren.

Leer mij te uiten wat opgekropt zit.
Leer mij met andere ogen kijken.
Leer mij ontdekken wat ik nog heb te doen.
Met woorden, met bidden, met daden, met doen.
Met harten lezen en peilen van verdriet.
Met zingen van vreugde.
Met zoeken van eenheid en samen bidden.

Stook de onrust maar in mij op, Heer.
En laat mij dan rusten in uw stilte.
Open fonteinen van verdraagzaamheid en mededogen.
Strooi, duizendmaal, strooi, met het onuitroeibare zaad van Uw liefde.

Open mijn kwetsbaarheid als een fontein van sprankelend water.
Breek het fonkelend licht van Uw eeuwigheid open in wolken van kostbare groeizaamheid.

Laaf mij met dorst.
Vul mij met geestdrift.
Offer mij tranen.
Raak mij aan met onaantastbaarheid.

Laat mij gloeien in het donker.
Hou mij vast in luchtigheid.
Stort uw water in mijn leven.

Zodat ik.
Ik.
Een spons.
Mag zijn.
Van wat U.
U.
Schenkt.
Door mij.
Mij.
Heen.

Amen.