Over de drempel

je bent zo stil

zo gesloten

zo op jezelf

je weigert het

eenzaamheid

te noemen

je zegt

jezelf 

te willen zijn

maar

kom toch

breek de muur af

maak een gat

in de stenen muren

van verdriet

en onaanraakbaarheid

ontwaar dan

het licht

dat van buiten 

zal komen

waardoor

het mos

van de pijn

zichtbaar

zal worden

diep 

in het duister

van je hart

want

het licht 

zal zacht zijn

en vergevingsgezind

wrik 

de stenen

los

maak 

het gat

groter

stap 

over de drempel

ga 

naar het licht

dit is 

een wereld

vol eenzaamheid

en pijn

maar

als we samen

kwetsbaar zijn

en open

naar elkaar

als we ons buigen

voor de God

die zich verstopt

en tegen de klippen op

blijven vertrouwen

op zijn liefde

dan kunnen we

met elkaar

de weg lopen

over de drempel

naar de poort

door de poort

naar huis

er zijn 

geen grenzen

voor hen

die geloven

er is

een toekomst

die wenkend wacht