Het is dan wel altijd de kunst om niet het directe zonlicht te fotograferen, want dat levert misbaksels, verkleuringen en vreemde ringen op, maar telkens te wachten tot de zon door een wolk aan het oog onttrokken wordt, zodat je indirect licht op de omliggende wolken krijgt. In combinatie met het spiegelende water en de wind die telkens nieuwe wolken meevoert, in verschillende lagen en fantastische vormen en vlagen, levert dat in drie kwartier fietsen aardig wat verschillende en schilderachtige tafereeltjes op.
Een selectie. Omdat ik het niet kan laten. En wil delen. Wat er was, zag ik. Ik was getuige. Ooggetuige. Wat is zag, heb ik vastgelegd. Wat ik vastgelegd heb, wil ik delen. Wat ik deel, zou ik willen laten raken. Omdat wat raakt, ogen opent. Omdat wat ogen opent, harten kan raken. Omdat wat harten raakt, weer ogen kan openen. Om ook te kijken, te zien, te zingen, te danken, te delen, te raken ....
Ik kan mij dat helemaal voorstellen, dat je dit wilt delen. Ze zijn schitterend. Die luchten prachtig! Je hebt gelijk dat je dat niet voor jezelf kunt houden. Ik geniet ook altijd zo. Ik zou zo mijn kwasten willen pakken en die luchten schilderen, zo mooi!
BeantwoordenVerwijderen