Twitterrimpelingen

Twitter, een mooi, maar vluchtig fenomeen. Ik gebruik het al langer dan een jaar. Veel interessants passeert de revue. Soms word je er ook een beetje gek van. Probeer je weer te onthechten. 

Af en toe gooi je ook wat rimpelingen in de twittervijver. Soms krijg je feedback. Soms ontstaat er een gesprek. Maar heel vaak is Twitter gewoon erg vluchtig. Zonde van alle mooie dingen die af en toe gezegd worden. Om mijn eigen mijmeringen te bewaren, voor mijzelf, maar ook voor anderen, zonder Twitter, zet ik hier even op een rij wat ik in augustus, de maand van mijn vakantie, de sociale media ether in heb geslingerd aan observaties, oprispingen en vergezichten. Niet gering eigenlijk, als je het zo op een rijtje ziet staan. 

Om even te glimlachen, even bij stil te staan, of mee aan het werk te gaan. Of je schouders over op te halen, dat kan natuurlijk ook ...

***

Twitter, een moderne chaosfontein van informatie, soms raken levens elkaar, soms buitelen loze woorden vergeten in de echoput van het leven.

Van hype naar hype kiezen wij zorgvuldig onze momenten en bazelend spinnend rond in flegmatiek gebeuzel ...

De echte dieven zitten bij de pensioenfondsen, die ondergebracht vertrouwen verkwanselden in gebakken lucht. 

Teveel mensen weten van een heleboel dingen maar een beetje, weinig mensen weten van een klein beetje alles. Toch schiet het allebei tekort.

Alleen omdat Ik ben zei: 'Er zij ...', ben ik wie ik ben. 

Als niemand meer iets van iemand wil aannemen, is niets meer heilig en zekerheid schijn.
Mededogen ... wat een diep, geladen, beloftevol en toch mysterieus woord. Klinkt veel levensechter als ... gedogen ...

Mededogen ... eerst bewust leren kijken, iets voelen en ervaren, niet stil kunnen blijven zitten, tot actie overgaan.

Elke mens is een unieke belofte, elk zaadje is een potentie, elk woord een beeld van geest boven materie.
Er is een blijde boodschap, die iedereen mag weten, er is meer dan materie, en God gelooft nog steeds in de mens ...

Wat zegt dat over hoop verspreiden en licht doorgeven in een donkere wereld, als zelfs christenen gaan twijfelen aan nut van evangeliseren?

Soms wordt een stukje waarheid verpakt in een leugenstrikje ...

Zeg, die Hendrikse, bestaat die eigenlijk nog ...?

Als de dag van daden gaat en de nacht haar koelte fluistert, als als de rust van slapen roept, waak dan Heer en wees mijn Hoeder, dat mijn geest mag jagen op kleurrijke dromen, terwijl mijn lichaam woorden spaart voor morgen.

De vrij sociale mensenpartij voor arbeidsplicht en levensrecht, die zelfs christendemocraten kan reformeren tot een unie, doet die ook mee aan de verkiezingen?

Het regent zonnesteeltjes ...

Zou er ergens tussen de kakofonie van geklets, geneuzel, gebazel, gezeur en gejank, ook nog ergens iemand zijn te vinden met visie?

Wondering I wander the road alongside a river, coming from ages gone, heading to an unknown promiseful sea, under a sky of shadowful clouds.

De rem op meer, doet je met minder genoegen nemen.

Niets maakt ongelukkiger dan keuzestress ... #welvaartsziekte

Op vleugels van de taal vliegt mijn gedroomd gedicht, op weg naar hemels licht, maar voor ik het kan grijpen, is het verdwenen, achter luchtige wolken vluchtigheid. Zo zit ik hier maar, te lezen, te denken en te dromen, terwijl het leven van doen en praten, kijken en bezig zijn, langzaam voorbij glijdt.

Zou Degene die de drang tot onderzoeken van de onzichtbare werkelijkheid in ons hart gelegd heeft niet gewoon overal ongezien aanwezig zijn?

Nu is nabij. Leven is genade.

Bidden is met je denken en je voelen weten dat er buiten jou om geluisterd wordt en dat je daarom beseft dat ook jouw luisteren er toe doet.

Als iedereen nou zo goed weet wat een ander fout doet, dan zijn de velden van gemeenschap toch wit om te coachen?

Ik kijk in n donkere spiegel + ontwaar mijn wazige ik, terwijl iets zich bedremmeld afvraagt, wie is hier nou gek, de vraag of het mysterie?

Twitter ...? Is dat een online kletsparadijs?

Hoe rekbaar is gebakken lucht?

Als je foto's bekijkt van je eigen dorp, 20, 30, 60 jaar geleden, zou dan de crisis, het einde van de groei, ook een zegen kunnen zijn?

Na het ontwaken drong langzaam maar zeker het besef door, dat de droom in fantasie verder reikte, dan de werkelijkheid ooit zou kunnen gaan.

Als Jezus nu geleefd zou hebben, zou onze Bijbel er dan anders hebben uitgezien? Of was Zijn leven, Zijn boodschap, Zijn offer ... tijdloos?

Mindfullness lijkt de nieuwe hype te zijn. Ik zoek meer iets om mijn 'mind' (tijdelijk) 'empty' te maken. Moet ik denk ik zelf doen.

De wereld is n mooie tuin met kleurrijke bloemen, maar zij is ook begraafplaats voor onze doden en de akker voor het zaad van hoop en liefde.

Velen willen vrolijk door het leven fladderen, gunnen verdriet geen plaats. Maar als het je treft, dan blijkt veel vreugde slechts schijn.

Geloven is weten dat de regen komt als de zon ongenadig schijnt en vertrouwen dat de zon weer zal schijnen, als het pijpenstelen regent.

Wat de mensheid verenigt is, hoe verschillend zij tegen eenheid aankijkt.

Als morgen nog vliegt in mijn dromen en gisteren zwemt in de vijver van herinneringen, kan ik vandaag wandelen in het licht van zijn.

Soms wilde ik wel, dat ik nooit zou vergeten dat niets is wat het lijkt, dat de mens zijn beperkingen heeft, maar in God alles mogelijk is.

Woorden kunnen stilte niet overtreffen ...

De weg naar vrede leidt recht door oorlogsgebied.

Wij kunnen niet door de spiegel van tijd+ruimte in de hemel kijken, maar soms zijn sprankjes hoop, liefde en fantasie voldoende om te dromen.

Verdriet is het zaad van tranen, wat je strooit op de akker van liefde. Het wachten op de prille morgen van de troost duurt alleen zo lang.

Vandaag is de morgen van gisteren, en de gisteren van morgen. Wat je nu doet en wie je bent bepaalt de herinnering van morgen.

Tijd slokt alle aandacht op, die liefde nodig heeft om op te bloeien.

 Als mij nu telkens wordt gevuld met nieuws, ervaringen en bezigheden, waar blijft dan mijn aandacht ...? 

Juist, omdat de zeepbel economie van gebakken lucht de huizenprijzen torenhoog liet stijgen, alsof het aandelen waren, huren wij nu scheef?

 De tolerante samenleving is van mening dat haar mening geen afwijkende meningen toe mag staan.

Onder vele lagen vernis, die we beschaving noemen, worden hele oorlogen gevoerd. Onopgemerkt, of bewust weggemoffeld.

Sorry hoor, verstokte atheïsten, dat ik blijf geloven in Zon die licht verspreidt, in Liefde die je voelen kunt, in meer zien dan te zien is.