Wachten op de morgen

er hangt gespannen stilte in de lucht

en zelfs de zon is weggekropen

achter een filterdeken wolligheid

het is alsof de schepping wacht

de wind is weg

het is zo ruisloos

roept de wachter 

in de morgen

waar is de geest

de ziel van leven 

toch gebleven

er ligt een vuur gespannen opgeslagen

een zuchtje frisse ademtocht wacht

wacht op het moment

een kind bidt 
in de schemer 
van haar kamer

dan
pas dan

groeit traag
het licht van leven

boven de einder van verwachting

en zet de luide wereld 

in een ander aanzien

het is begonnen

de herrie en de wirwar van geluiden

de actie en de dadendrang barst los

het hakkel en het kakelt

het dartelt en ontvlamt 

kan ik nog even drijven 

in de droom van stil verlangen

in het wachten 

op het vroege licht

of moet ik mee

echt mee in deze dolle wereld

kon ik de rust

de stilte maar bewaren

in de woestijn 

van mijn verwrongen hart

dat smacht naar water

dat wacht 

op een verlossend woord

dat is de reden 

waarom ik nu 

mijn woorden wil polijsten 

tot een kasteel van ontfermen

een lied van hoop

een spiegel van herkenning

waarmee ik roep

waarmee ik vraag

waarmee ik voel

zijn er nog vlinders 

in de hete lucht

zijn er nog vogels

die verdwaald zijn

net als ik