ons leven lang
zoeken we naarstig
naar ware schoonheid
graven verwoed
naar diepe waarheid
tasten gedurig
naar louterend licht
we zien reikhalzend uit
naar vervullende liefde
jagen vol vuur
naar ultieme vrijheid
dromen van een paradijs
en hunkeren danig
naar erkenning
we willen
woorden geven
aan een diep
verborgen verlangen
zingen liederen
over zuiverheid
vangen beelden
in betekenisvolle metaforen
we willen eenzaamheid
verdrijven
door hartgrondig
te bouwen
aan dienende gemeenschap
Maar vaker dan we zouden wensen, zijn we samen alleen in het schemerduister.
Keer op keer landen we stevig op de grond van alledaagsheid.
We verleren het luisteren door de veelheid van woorden.
Praten langs elkaar heen in verhitte discussies.
De diepe onrust drijft ons voort op wegen waar we niet willen komen.
We lopen vast in vormen en regels waardoor we niet mogen gaan waar het verlangen ons wilde brengen.
We ontmoeten schijn zonder inhoud. Macht zonder compassie.
We lopen aan tegen verborgen gebondenheid en verzwegen gebrokenheid.
Soms staan we noodgedwongen, vertwijfeld, verdrietig, stil bij de moeilijke, niet te beantwoorden vragen van ziekte en dood.
zo vervliegen
onze dromen
wordt het jagen
gesmoord
dooft het vuur uit
verstomt
heel langzaam
ons lied
geboren
uit de dorst
van onze ziel
zoeken we troost
bij elkaar
of in diepe woorden
stamelen een lied
zitten zwijgend
bij het raam
in de stilte
van het moment
onze gedachten
op de loop
gevangen
in een cirkelredenering
Vluchten in ons werk, onze bezigheden, onze hobby's.
Kijken verdwaasd, massaal, naar menselijke sterren, glitter, glamour, vergulde oppervlakkigheid.
verdrijven de tijd
vergeten de vragen
onze dromen
in scherven
ons verlangen
gestold
En toch.
Ergens, ooit, heeft de Schepper het verlangen in het hart van de mens gelegd.
Trekt Hij voortdurend onze aandacht.
Fluistert Hij woorden, beeldt Hij ideeën uit, schenkt ons ongrijpbare liefde.
Tovert Hij groei in vele kleuren als hoopvol symbool voor herstel.
Ooit ontledigde Hij zichzelf in een toppunt van uiterste liefde.
Kracht door zwakte is zijn paradoxaal parool.
Hij lokt
en Hij wenkt
verstopt zich
in stilte
waait
met de wind
van zijn Geest
Hij vraagt
om openheid
en ontvankelijkheid
om zijn genade
te kunnen schenken
Maar, Hij verstopt zich ook.
Er is geen eenduidige verklaring voor zijn werkwijze.
Er wordt gevochten en gedebatteerd over de uitleg van zijn waarheid.
Er zijn veel vragen.
Op de meeste is geen antwoord te vinden.
Zijn grootheid toont zich in veel facetten van het leven, maar je kunt er ook zo aan voorbij lopen.
Het mysterie van zijn bestaan is groot.
Hij is niet te doorgronden, niet te claimen, niet na te rekenen.
Zeker, er zijn ook antwoorden te geven.
Richtingen te wijzen.
Jawel, Hij openbaart zich, aan ons hart, als we er voor openstaan.
Maar niet aan ons verstand, onze logica, ons analytisch denkvermogen.
Hij is niet tastbaar of zichtbaar.
Wel te ervaren.
Doordat Hij zich openbaart.
Hij is een verre, wereldvreemde God.
Die zich toch soms bewust beperkt.
Binnendringt in onze geest.
Contact zoekt.
Nadrukkelijk gezocht wil worden.
Al tastend.
Al verlangend.
Intens, basaal, integraal, verticaal verlangen.
Een leven lang.
en soms
heel af en toe
is er een glimp
een visioen
een uitzicht
voorbij
de horizon
worden we
ontroerd
geraakt
kunnen we
even kijken
in de verte
soms worden we
zomaar even uitgetild
boven het ritme
van de dag
het duister
van de nacht
ontmoeten we
de toekomst
in een snel voorbije vlaag
van weten
voorbij kennis
en ervaring
geloof
als verlangen
vertrouwen
als houvast
liefde
als grond
het wonder
van ver reiken
gedreven
door de geest
die wakker
is gekust
door genade
Ik ben niet gelovig, daarom spreekt het eerste gedeelte van het gedicht mij meer aan dan het laatste. Dit eerste gedeelte omschrijft het verlangen en de weerstand die het verlangen ondervindt bijzonder mooi. Hartelijk dank voor deze mooie woorden :)
BeantwoordenVerwijderenDank Hannie, voor je reactie.
BeantwoordenVerwijderenHeb lang geworsteld met de vorm. Wilde teveel zeggen. Het gaat om een diep menselijk verlangen. Maar ik geloof ook in een vorm van antwoord, wat ik toch niet te nadrukkelijk wilde verwoorden hier, elders doe ik dat regelmatig wel.
Daarom is er een hoop geschrapt. Maar is de hoop gebleven.