als in het duister
van een eenzame nacht
een hart roept
om liefde
waar
is dan de echo
waar is dan
een antwoord
waarom
zijn er dan
alleen maar muren
koud en hard
als de pijn
ondraaglijk is
uitzicht
uit zicht
en genezing
onmogelijk lijkt
waar
zijn dan woorden
die kunnen troosten
liefde die kan helen
nabijheid
die kan verlichten
tijd
heelt niet
alle wonden
alles gaat voorbij
loslaten doet pijn
nameloze eenzaamheid
maakt kapot
er zijn vragen
zonder antwoord
en ze blijven hangen
blijven knagen
niets
in dit leven is zeker
dan alleen
de dood
mijn God
ik klaag
en ik vraag
in een psalm
om ontferming
verlichting
en uitzicht
ik smeek
om genade
een wonder
om leven
er is een stilte
tussen ons
wachtend ongeloof
onbegrepen liefde
Heer
waar bent U
voor de namelozen
in de angst
van hun bestaan
voor de zieken
in hun radeloosheid
hoe lang
o God
hoe lang
tot de morgen komt
en wat
is de waarde
van tranen
en rauw verdriet
ik
weet het niet
het gaat
te diep
te meedogenloos diep
voor mijn verstand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten