Zit ik hier zomaar mijn 500e bericht te typen op deze weblog. Vorig jaar februari begonnen. Nu, veertien maanden verder. En de bruisende vulkaan gaat maar door. Niet van te voren gedacht. Niet kunnen bedenken. Niet te geloven.
En toch waar.
Niet altijd even diepzinnig of zinvol wellicht. Niet altijd even geïnspireerd. Niet altijd even functioneel. Niet altijd even geperfectioneerd verwoord. Niet altijd direct persoonlijk. Niet altijd gepolijst en even vriendelijk.
Maar toch, een poging, iedere keer opnieuw. Om te verwoorden. Te laten zien met beelden. Te geven. Te doen herkennen.
En, nog gekker, nog minder van te voren aan gedacht. Het wordt gelezen. Er is publiek. Er zijn volgers. Er zijn lezers. Er zijn reageerders.
Daarom ga ik door. Voor mezelf. Maar ook voor jullie, lezers. Dank voor jullie trouw.
Gedenkwaardige mijlpaal. Korte reflectie.
Ook dank aan God, die mij ook deze gave gaf. En die mij inspireert. En doet bewegen.
Mooi Anton! Ben benieuwd naar je 501-ste blogpost. Ga door, je inspireert een boel mensen. Mij in ieder geval.
BeantwoordenVerwijderenMvg Anke
Bedankt. Hij komt eraan. Nu. Stond al klaar.
BeantwoordenVerwijderenJe bent productief! Maar dat wist ik al. Ik ga de 501-ste lezen :-)
BeantwoordenVerwijderenPrettige avond nog.