De deur naar fantasie

- Toch heb ik nog een vraag, zegt hij.
- Dat kan.
- Een heleboel vragen zelfs.
- Ook dat is mogelijk.

Er wordt naar hem geglimlacht. Gewenkt om dichterbij te komen.

- Vertel ...
- Nou, als ik droom, kan ik vliegen, maar als ik wakker ben niet. Vliegen naar de sterren. Zeilen op de golven. Het lukt niet.
- Ach ...
- Waarom kan ik het lied van de wind niet meezingen? Waarom kan ik niet kleuren schilderen met woorden? Waarom kan ik geen gevoel in mijn muziek leggen? Waarom kan ik mijn verlangen geen water geven? Zodat het groeit en bloeit. Waarom kan ik geen gedachten lezen, harten ontleden? Waarom zijn er grenzen aan kennis? Waarom heeft liefde geen tastbare vorm, zodat ik het uit kan delen als brood? Waarom kan ik geen kasteel bouwen van bomen en planten? En waarom kan ik niet spelen met de dieren en vluchten ze als ze me zien? Waarom spreek ik hun taal niet? Waarom kan ik niet alle raadsels oplossen, alle mysteries ontrafelen, alle doolhoven uitlopen? Waarom kan ik geen muren van verdriet oplossen met liefde?

Het bleef even stil. Vertrouwd stil.

- Nou nou, je wilt nogal wat weten ...
- Het verbaast me. Het houdt me bezig. Ik worstel er mee.
- Niet doen.
- Zo zit ik in elkaar.
- Dat weet ik.
- Ik weet dat het u het weet.
- Ook dat weet ik.
- Maar het blijft lastig, zoveel vragen in je hoofd.
- Lastig ... het maakt nieuwsgierig. Het wekt verlangen op.
- ... Mmmm. Ja. Misschien ook wel.
- Je leert door dingen heen kijken. Achter façades zoeken naar de kern. Vragen stellen over schijnzekerheden. Je fantasie gebruiken.
- Ja, fantasie. Dat zeiden ze altijd.
- Het is zo.
- Maar het klonk als niet goed. Als vluchten.
- Niet iedereen begrijpt het.
- Niemand.
- Niet iedereen. Niet altijd.
- Daarom ben ik het op gaan schrijven.
- Ik heb het gelezen.
- Echt?
- Zeker. Het is mooi. Het legt je ziel bloot. Je toont kwetsbaarheid.
- Was mooi, beter gezegd.
- Is ... Het is niet weg. Niets is weg. Kom, ik wil je iets laten zien.
- Wat dan?
- Ssst. Stil maar. Kijk. Open die deur maar.
- Ik zie geen deur.
- De deur naar fantasie. Bedenk het en het is er. Bouw maar aan je kastelen, geef maar kleur aan je woorden, speel met de dieren. Proef de gedachten, projecteer je gevoelens. Los de raadsels maar op. Herken je eigen verlangen, breng het onder woorden, geef het vorm. Zie het en bewonder het.
- Mag het? Echt? Nu?
- Ja, het mag. Nu. Altijd. Doe het maar voor mij. Ik zal je zien.
- Ik doe het voor u. Echt.
- Ik weet het. Ga nu maar. Geniet ervan.
- Wauw. Geen grenzen. Geen vragen. Echt leven.

Lachend opent hij de denkbeeldige deur, huppelt vrolijk de lichte, kleurrijke kamer binnen. Er klinkt zachte, melodieuze muziek. Het ruist, het druist, het fluistert als vallend water van een waterval. Hij kijkt verbaasd en verwachtingsvol om zich heen. Wacht, ontwaart, drinkt in zich op. Voelt de resonantie in zichzelf. Herkent. Ondergaat. Beleeft.

Leeft.