en ik stond
van ver
en keek
verbaasd
verward
bedeesd
naar hem
omhoog
zag
voelde
bijna letterlijk
zijn pijn
hoorde onthutst
het joelen
vol haat
van de mensenmassa
voelde
het vloeken
van de man
naast hem
door merg
en been
gaan
geschoffeerd
uitgescholden
vernederd
nee
dacht ik toen
een moordenaar
dat ben ik niet
zo niet
wat erg
en hij
hij keek
heel even
recht
in mijn ogen
diep in mijn hart
het was
of hij zei
vroeg
fluisterde
o nee?
en ik
ik schrok
boog mijn hoofd
van schaamte
bloed kwam omhoog
koud werd mijn hart
in gedachten
zag ik mezelf
toen
en eerder
later
en vaker
en langzaam
zakte ik
beschaamd
ter aarde
boog mij
geknakt
gebroken
geraakt
geschokt
knielde
in het stof
van eeuwen
en het werd
duister
om mij heen
en diep
van binnen
mijn hart
klopte
schreeuwde
verward
verstard
lam geslagen
maar
toen ik
heel even
keek
omhoog
naar hem
kruisten
onze blikken
en wat ik
in zijn ogen
las en proefde
raakte mij meer
en dieper
dan ik ooit
had kunnen denken
het was
liefde
echte liefde
niet te geloven
onverdiende
vergeving
dat kostbare moment
midden
in zijn doodsstrijd
heeft mijn leven
bepaald
ontrafeld
veranderd
geheeld
verankerd
hij
was
mijn God
van toen
af aan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten