Vandaag moest ik zoveel doen aan achterstallige klusjes, mail verwerken, dat ik het op een bepaald moment echt voor gezien hield. Ik had willen lezen, willen schrijven voor dit blog, boodschappen moeten doen, maar de zon riep, mijn lichaam smeekte om een lange wandeling, nodig voor mijn rug. En ik ben gegaan. Wandelen. Route van 14 kilometer. Bewust niet met het doel om foto's te gaan maken, want dan moet je honderd keer stoppen en duurt de route natuurlijk twee keer zo lang.
Maar ja, als je dan zo'n cadeau in de schoot geworpen krijgt ... Ondergaande zon en opkomende mist. Dan moet je gewoon foto's blijven maken, om die mooie momenten vast te leggen. Adembenemend. Sorry, ik kan er niets aan doen. En ja, uiteindelijk duurde de wandeling een uur langer dan anders. Versleten, dat wel. Maar het was de moeite waard. Dacht ik.
Wow, dat was zeker een lange wandeling waard.
BeantwoordenVerwijderenZe zijn echt mooi.