Dubbele punt

In de beperking ligt mijn kracht, zei de dichter, en hij schreef een dubbele punt.

Van de week twitterde ik bovenstaand bericht de virtuele wereld in. Ik vond het zelf wel een sterke, al zeg ik het zelf. Toch kreeg ik er geen enkele reactie op. Betekent dat nou dat niemand hem snapte en ik het uit moet gaan leggen? Of was niemand het er mee eens? Of werd het gewoon voor kennisgeving aangenomen, zoals wij allemaal doen met heel veel onnodige en nutteloze, dan wel herkenbare, ware of gewoon mooie informatie?

Hoe dan ook, ik voel mij nu toch wel een beetje gedwongen om mijn eigen uitspraak te gaan tegenspreken, in de zin dat ik woorden moet gaan gebruiken om uit te leggen wat ik ermee heb bedoeld. Omdat ik er helemaal achter sta, omdat ik er tegelijk mee worstel, maar ook omdat je er zo'n hoop kanten mee op kunt. Dat zal ik straks verder uit proberen te leggen.

Eerst maar even de feitelijke betekenis van de 'spreuk'. Die is op zich wel duidelijk, maar die heb ik ook weer nodig als kapstok voor de rest van dit verhaal. Als je dichter bent probeer je met een beperkt aantal woorden zoveel mogelijk duidelijk te maken, of gevoelens op te roepen. In de beperking zit de kracht. En dat is iets waar ik tegelijk van moet bekennen dat ik er mee worstel. Ik heb vaak te veel woorden nodig. Ik heb moeite met beperken. Met kort en bondig zijn. Er is een natuurlijke neiging om alles breedvoerig en beeld voor beeld uit te gaan leggen. Het is een eigenschap die ik bij anderen wel eens constateer, echt niet aanmoedig, maar ik ga er zelf ook mank aan. Zo heb ik in ieder geval gemerkt bij het formuleren van gedachten op dit weblog. In het dagelijks leven juist weer niet. Daar gebruik ik soms te weinig woorden.

Je moet uitleggen om het begrijpbaar te maken, maar soms gaat door de veelheid van woorden de boodschap juist verloren, landt hij niet bij de ontvanger, raakt ondergesneeuwd onder teveel woorden. Elke schrijver krijgt het advies om niet alles uit te leggen, maar om met beelden een sfeer op te roepen, door intonatie of bijwoorden gevoelens uit te tekenen in plaats van ze letterlijk uit te schrijven.

Een dichter probeert dat heel kernachtig te doen. Hij worstelt met woorden. Hij beperkt zich bewust. Zo kort als maar mogelijk. Met enkele beeldrijke woorden een sfeer oproepen, een gevoel verduidelijken, een boodschap verwoorden.

Wel, wat is er korter dan een dubbele punt?

Een dubbele punt? Als gedicht? Is dat een gedicht? Hoe bedoel je? Wat ...?

Tja, als ik het dan persé uit moet leggen, oké dan maar.

Een dubbele punt als leesteken betekent dat er nog iets komt. Geen punt als afsluiting, geen komma of puntkomma als een deel twee van een zin. Geen uitroepteken of vraagteken.

Maar een belofte.
Verwachting.
Kansen.
Mogelijkheden.
Er komt nog iets.
Er wacht iets op onthulling.
Een stukje toekomst, open, onbekend.
Een stukje vrijheid om te handelen, zelf in te vullen, vorm te geven, luchtkastelen te bouwen.
Vrijheid, onbeperkte vrijheid om te gaan, welke weg, welke richting je wilt.
Je verantwoordelijkheid ontdekken.
Je mogelijkheden zien.

De dubbele punt als metafoor.
Van creativiteit, knutselen met woorden en ideeën, vormen en uitingen, kunst en cultuur.
Van dromen en verlangen naar een betere wereld, een hoger doel, een ander leven.
Van inspiratie en leergierigheid.
Het proberen op te vangen van het wonder.

Een belofte van diepe, menselijke, opofferende liefde, van ze leefden nog lang en gelukkig.
Van gevormd worden door het leven.
Van vallen en weer opstaan.
Van huilen en weer lachen.
Van zon achter de wolken.

De dubbele punt als oproep.
Om niet vast te zitten.
In je zijn en in je vorm, in je huis en in je hart.
Om te gaan in het licht van de toekomst, in het beeld van de vrijheid, in de wegen die mogelijk zijn.
Om muren af te breken, platgetreden paadjes te verlaten.
Om verder te kijken dan de horizon.

Om niet te bouwen op je zekerheden, die altijd toch weer wankelbaar of afbreekbaar blijken te zijn.
Maar te zien op God, te verlangen naar meer, te hopen op later, te bidden om kracht, te zingen van je dromen, te geloven in mogelijkheden en zelfs wonderen.

Om te vechten voor recht en gerechtigheid, en niet bang voorbij te lopen als je iets ziet wat niet kan.
Om te helpen waar mogelijk, en niet geobsedeerd te zijn door de druppel op de gloeiende plaat.
Om te leren.
Om te doen.
Om te zijn.
Om te groeien.
Om wortel te schieten en vrucht te dragen.

Om je te bezinnen, tot jezelf in te keren.
Om te gaan.
Om je te verwonderen.
Om te geloven.
Om te danken.

Om te dromen en te verlangen.
Om te schrijven, te spelen met woorden.
Om te dichten, een boodschap te verwoorden.
Om te spelen, als een kind.
Om te musiceren, om te raken.

Om gevuld te worden met menselijkheid.
Om te zijn zoals God het bedoeld heeft, mens met mogelijkheden.
Om God te zien, voorbij de dubbele punt.
Om uit te stappen in geloof en vertrouwen.
Om onbekende werelden te ontdekken.
Om allerlei nieuwe mogelijkheden te ontvouwen.

Om te geloven.
Gewoon.
Simpel.

Tsjonge. Wat een beelden je kunt oproepen. Met een dubbele punt. Beeld van het leven. Beeld van een ander leven. Levensveranderend. Levensverdiepend.

Hoe vast hebben wij onze pinnen geslagen van onze tenten? Hoe stevig zijn de muren van onze huizen? Hoe vast zitten wij aan onze zekerheden?

Zie jij ook de mogelijkheden? Wordt je fantasie geprikkeld? Voel je de ideeën opborrelen? Wil je ook vrij zijn, als een vis in het water, als een vogel in de lucht? Wat gaat jouw voorstellingsvermogen te boven? Hoe klein denk je van jezelf? Hoe hoog acht jij de macht van God? Wil je lopen op het water? Wil je werelden ontdekken? Wil je zien wat je gelooft? Waar is jouw vertrouwen op gevestigd? Zie je de andere wereld, de wereld van het koninkrijk?

Geloof je het zelf?

Bidt dan ...

Toen zei Jezus tegen hem: ‘Of ik iets kan doen? Alles is mogelijk voor wie gelooft.’ (Marcus 9 ; 23)

Jezus keek hen aan en zei: ‘Bij mensen is dat onmogelijk, maar niet bij God, want bij God is alles mogelijk.’ (Marcus 10 : 7)

Is ook maar iets voor de HEER onmogelijk? (Gen. 18 : 14)

‘Ik ben de HEER, de God van al wat leeft. Is er ook maar iets dat voor mij onmogelijk is? (Jer. 32 : 27)

Hij antwoordde: ‘Vanwege jullie gebrek aan geloof. Ik verzeker jullie: als jullie geloof hebben als een mosterdzaadje, dan zullen jullie tegen die berg zeggen: “Verplaats je van hier naar daar!” en dan zal hij zich verplaatsen. Niets zal voor jullie onmogelijk zijn.’ (Matth. 17 : 20)

Zonder geloof is het onmogelijk God vreugde te geven; wie Hem wil naderen moet immers geloven dat Hij bestaat, en wie Hem zoekt zal door Hem worden beloond. (Hebr. 11 : 6)