het blad
van een boom
als beeld
van het leven
het wonder
van zomaar ontstaan
van klein beginnen
en groter groeien
naar de hemel gericht
in uitbundigheid
gevoed worden
door de boom
des levens
bloeien
schitteren
ritselen
fluisteren
zijn
in
vol
ornaat
op jezelf
maar ook
samen
met alle
andere bladeren
passen
in de vorm
van het geheel
soms
badend
in het licht
vaak wachtend
in het donker
van de nacht
regen en wind
die beweging
brengen
rusteloosheid
nattigheid
maar als je dan
vermoedt
dat het gaat
om de kracht
van groei en beweging
dan komt
langzaam aan
het ontluikende besef
dat het einde
nadert
het licht wordt zacht
het wordt killer
om je heen
de stormen woeden
de voeding
slinkt
het ritme
stottert
de nachten
worden langer
en eenzamer
dan je wilt
het felle
doorschijnende
knetterende groen
maakt plaats
voor zachtgeel
vervloeiend naar oranje
dieprood
en aarzelend bruin
ervaring
en wijsheid
liefde en geduld
zijn van andere waarde
dan kracht
en beweging
en levenslust
langzaam aan
wordt je
gedwongen
los te raken
van je wortels
voorbereid
om los te laten
alles
te laten gaan
en als je gaat
dan val je
de andere wereld in
van liggen
in een graf
op straat
of in het gras
aftakelen
tot er niets
meer te zien is
hier gaat het beeld
van het blad
van een boom
dan weer mank
met het leven
want de dood
van een mens
die gelooft
die gelooft
is geen einde
geen punt
maar een komma
een poort
naar de eeuwige toekomst
een nieuw
en schitterend
bruisend leven
een zijn
met die Ene
die alles wilde
bedacht
en maakte
in de stad
die hij bouwt
aan de rivier
die blijft stromen
in het licht
van Zijn licht
aan de bomen
die bloeien
en nooit
hun bladeren
meer laten gaan
de boom
van het leven
voor altijd
zonder
einde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten