De kern

als je mij

af kon pellen

zoals een banaan

de schil

zijn omhulsel

moet afdoen

om van nut

te kunnen zijn

voor de eter

als ik alles

los moet laten

wat bijkomend is

laag op laag

vernis

de buitenkant

als ik

alle woorden

moet laten gaan

alle maskers

zou laten vallen

alle muren

af zou breken

gekrompen

tot de kern

van mijn bestaan

het hart van mijn ziel

de bodem van mijn ego

de pit van zijn

kaal

naakt

teer

kwetsbaar

fragiel

leeg

eenzaam

ik

een kleine korrel

zand aan zee

een stofje in de kosmos

het zaadje

van een paardebloem

God

wie

zou ik zijn

voor Uw

onnoemelijke

ondoorgrondelijke

almacht

lucht

leegte

niets

niemand

maar nee

ik geloof

verwonderd

bedeesd

bedachtzaam

verbijsterd

en betraand

dat U mij zelf

ooit

hebt gewild

gemaakt

tot zijn ontwaakt

tot toekomst geroepen

tot leven bedoeld

dat ooit

van toen

geeft houvast

nu

en hoop

voor later

altijd

en overal

dat

is de grond

van mijn bestaan

de reden

voor mijn dank

de oorzaak

van mijn

woorden

al schieten ze

ook altijd weer

te kort

mijn stamelen

is blijdschap

mijn verlangen

is honger

mijn blik omhoog

gaat verder

dan de sterren

de pijn

van binnen

is dorst

naar U

weemoed

en heimwee

God

ik weet

dat U mij niet

beoordeelt

op wat ik kan

op wat ik doe

op al dan niet

volmaakt zijn

maar dat U blij bent

dat ik u vertrouw

mijn woorden

tot U roep

en schrijf

de resonantie

van Uw diepe liefde

en bidt

in stilte

zonder amen

zonder einde

altijd en overal

stort in mij

uw geest van liefde

en nabijheid

bewogenheid

die mij bewegen doet

ontdoe mij

van overbodigheid

en alle franje

raak mij aan

in de kern

van mijn bestaan

aangedaan

ontvlamd

en vurig

van verlangen

maak mij

tot wie U

heeft bedoeld

vul mij

veranderd

naar Uw beeld

en Uw gelijkenis

een kind

vol vertrouwen

spelend

een licht

dat het Uwe

weerkaatst

een vrucht

aan Uw boom

een ster

stralend

aan de hemel

een parel

in Uw hand

een glimlach

om Uw mond