er zit
een vlinder
stilletjes
op de dode bast
van een gehavende boom
hij rust
in het late licht
en lijkt
te wachten
al zie je niet
waarop
hij is
benaderbaar
door de vlieg
die hem rakelings
passeert
maar ook
door mij
tot op millimeters
dichtbij
leg ik hem vast
soms
ben ik jaloers
op de vrijheid
van de vlinder
als ik hem
vliegen zie
maar
nu zijn seizoen
van leven
bijna
voorbij is
en hij hier
rust
of bidt
of denkt
aan wat er
nog zal komen
nu denk ik
toch
geef mij maar
vaste grond
onder mijn voeten
en ondertussen
koester ik
mijn dorst
voed
met het zaad
van liefde
het geloof
naar groter
dan ik ooit
bevatten kan
het verlangen
om eens
vrij te zijn
los van alles
wat zo
binden
of benauwen kan
en in het lichtste
licht
gelokt
van de ultieme
Liefde
van aangezicht
tot aangezicht
met Hem
die al dit mooie
heeft bedacht
gedicht
bezongen
en ook afgehecht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten