Het is inmiddels echt herfst geworden, met een flinke storm deze week en af en toe miezerige motregen. En ook weer de tijd voor paddenstoelen dus. Al heb ik eigenlijk het hele jaar wel verdwaalde paddenstoelen zien staan. Vreemd genoeg zie je op plaatsen waar vorig jaar nog veel soorten welig tierden, nu helemaal niets. Nog niets, wellicht. Maar op andere plekken groeien ze zomaar langs de kant van de weg, waar de bermen net zijn gemaaid en de sloten zijn geleegd.
Gisteren in de regen, onderstaande foto's gemaakt van een paar paddenstoelen van uitzonderlijk formaat. Kanonnen, wat een bollen!! Mijn maatje 43 paste er soms twee keer in.
De ene helft nog spierwit, pas opgebold vanuit het niets, de andere helft al opengebarsten of half vergaan. Zelfs een exemplaar dat kennelijk door zijn eigen gewicht was opengebarsten.
in de stilte
van het bos
verborgen voor onze ogen
in schaduwen
van het late
steeds lagere licht
voltrekken zich wonderen
laag bij de grond
zingt de schepping het uit
zonder bombarie
zonder geluid
in variatie
en veelzijdigheid
opzienbarend
als wij ze ontwaren
in de verwarring
van het voorbije
zelfs
de dood
geeft het leven
kleur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten