Maar van de 'patatgeneratie' niemand gezien onderweg. Een kwartier lang alleen gereden over het fietspad langs de molens, even druk op de dijk en bij de pont, maar aan de overkant, voorbij de hoofdstraat, ook weer een kwartier alleen op het fietspad.
O ja, het was natuurlijk herfstvakantie, dat is waar ... :-)
Anderen zeggen natuurlijk dat je gek bent, als er een auto voor de deur staat en je gaat dan fietsen met dit weer, maar ik vind het altijd wel wat hebben. Vechten tegen de elementen. Happen naar adem. Of je juist mee laten voeren. Vooral vanavond nog de kans gehad om, tussen de korte, felle buitjes door, foto's te maken van de imposante wolkenluchten.
Minder aangenaam was dat onderweg de ketting van mijn fiets liep en meteen muurvast bleef zitten. Geen gereedschap bij de hand, dat werd dus 'even' lopen. Maar wel prachtige buien boven mijn hoofd. Link werd het pas toen het in de verte ging onweren, vanuit de bui die mij net was gepasseerd. Toen ben ik toch maar gaan 'steppen', gejaagd door de wind. Was toch al weer zo'n vijftig jaar geleden ... Maar gelukkig, niemand heeft het gezien, want het was wel errug stil!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten