het is hard
maar
het herfst
in mijn hart
er huivert
een kille wind
over mulle grond
het fluistert
crescendo
wat ooit
werd ontvouwd
in uitbundige
regenboogstorm
deint melancholiek
op het ritme
van leven
blaadje
voor blaadje
ontvalt mij
de tijd
verlept
en ontdaan
van franje
verlost
van kleur
staken
onmachtig
ten hemel
geheven
wie
ben ik nog
als ik
alleen
maar ben
en wat
stel ik voor
als ik verstild
maar ongezien
ben geworteld
wat wacht
zijn de tranen
de stormen
de dagen
die korten
geplant
in geduld
het zonlicht
verzameld voor
de slaap
van de winter
zaaiklaar
gemaakt
voor een eindeloos
lange nacht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten