traag
en bedachtzaam
dragen wij
zijn lichaam
over de paden
van een bomenrijk
hof
langs
koude stenen
met namen
en getallen
en getallen
als herinnering
aan vele
gekende levens
in ons hart
een zwijgend
en intens
lied
van verdriet
maar
lopende weg
met de zon
in onze ogen
schrijft
de hoop
een troostrijk
gedicht
van tintelend
licht
fladderende vlinders
glanzende libellen
en heel veel
door de milde wind
door de milde wind
vallende bladeren
in de warme kleuren
van een herfstschilderij
stamelend
trachten wij
omringd
door bekende gezichten
met ogen
vol tranen
woorden te geven
aan de oogst
van een leven
het lijkt
of ze
machteloos
vluchten
naar verre verten
o God
van de liefde
o Bron
van het leven
o Rivier
van licht
wij bidden
om kracht
om troost
van omhoog
leidt
onze weg
door donkere
dagen
door de nacht
die wacht
hoor
ons gebed
en les
de dorst
van ons
machteloze hart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten