in het licht
van de dood
wordt hollen
stilstaan
stokt
de adem
van lichtzinnigheid
vallen vormen
en dromen
helder
in duigen
in het zwart
van de nacht
valt nep
van de zetel
wordt schijn
ontdekt
aan leegheid
en doet stilte
zeer
aan de ziel
tot op het bot
luchtkastelen
frommelen op
tot
een lege huls
geest
zoekt
vruchteloos
het hart
van leven
emotie
wringt
uit de bron
van herinnering
de ziel
waar
is de ziel
de kale kern
van een mens
het huis
waar God
wilde wonen
het thuis
van komen
en gaan
de dood
zet terug
op het fundament
van bestaan
naakt
onbarmhartig
meedogenloos
niet meer
niet beter
niet hoger
niet dieper
maar
banaal
gekortwiekt
en ontworteld
de adem
ging zoals
hij kwam
de storm
die even brulde
ging liggen
in oneindige stilte
terug
naar de bron
thuis
maar wel weg
het lichaam
gezaaid
in de donkere aarde
geduldig
wachtend
op wat komen zal
Wens jullie veel liefde en kracht toe in deze moeilijke dagen.
BeantwoordenVerwijderen