voor de tranen
Heer
de honderdduizend tranen
en voor de pijn
de troosteloosheid
in een groot verdriet
een niet te plaatsen
niet te dragen
nameloos verlies
de uitzichtloosheid
radeloosheid
de diepe
bodemloze put
als je je kind
begraven moet
ontferm U Heer
wordt wakker
en sta op
voor de kinderogen
Heer
de liefde
de lach
de herinneringen
aan hoe het was
voor de gebrokenheid
voor de pijn
die foto's doen
voor woorden
die te kort schieten
voor de gedachten
die teruggaan
voor de vragen
de honderdduizend vragen
de wanorde
de chaos
ontferm U Heer
U was er bij
U weet er van
haarscherp
weten hoe het was
het warme lichaam
de ademhaling
de rust van slaap
de lach die ontroert
de kleine klemmende handjes
het kind
in ons
dat kijkt naar hem of haar
de liefde die ontvlamt
en brandt
voor eeuwig
ontferm U Heer
over de vaders
die niet huilen kunnen
opgesloten
ommuurd
onhandig
vergeten te rouwen
of onmachtig
onder ogen te zien
te bang
voor hun eigen gevoelens
ontferm U Heer
over de zwaar gekwetste
opengescheurde
lijdende
rouwende
huilende
zoekende
radeloze
moeders
ze droegen het leven
ze voelden het groeien
met pijn en bloed
persten zij hun kind
ter wereld
hielden vlees en bloed
adem en liefde
tastbaar
in hun koesterende armen
ontferm U Heer
ontferm U
soms is het gewoon
te zwaar
om te dragen
te pijnlijk
om te leven
te chaos voor orde
te zeer voor helen
te zwart voor herstel
te ver naar U
bent U er wel
luister U ook
is het echt waar
dat U alle tranen
echt alle tranen
bewaart
God
hoe kunnen wij
ooit overleven
verder gaan
als we het liefste
wat we ooit ontvingen
moesten laten gaan
losgescheurd
dood verklaard
weggenomen
koud geworden
begraven
verteerd
maar nooit
nee nooit vergeten
dat Heer
is de reden
dat we bidden
vragen
smeken
vertrouwen
en toch weer twijfelen
worstelen
en weten
dwalen
en toch weer
telkens weer
terugkeren
aan Uw voeten
te weten
dat er toch
Iemand
ons droeg
want anders
hadden wij nooit
kunnen overleven
Heer
ontferm U
telkens weer
altijd door
ken ons verdriet
erken onze wanhoop
en koester
onze liefde
leeg
zijn wij
zonder
U
Wat ontzettend mooi verwoord. Ik ga 'm (als bijlage, zodat ze zelf kan kiezen of en wanneer ze 'm open wil maken) aan iemand sturen die dit zelf aan de lijve heeft ondervonden en er nog dagelijks mee worstelt. Ik zal erbij vermelden dat het van jouw blog komt.
BeantwoordenVerwijderenVera van Haarlem
Wat waardig verwoord, Anton. Zó menselijk en zo waarde-vol, over de gebrokenheid van (ons) leven. Heel mooi!
BeantwoordenVerwijderenPijnlijk mooi.
BeantwoordenVerwijderen