mijn hart
is een huis
van binnen
zacht en warm
licht en gezellig
als ik behoefte heb
loop ik maar gewoon
de open deur binnen
geniet en onderga
mijmer en besta
graaf in het verleden
wandel de toekomst in
ben daar puur mezelf
maar die muren
die ik heb gebouwd
ja die heb ik nodig
kom niet te dichtbij
althans niet iedereen
het is mijn eigen plek
het beschermen waard
het is maar zelden
dat er iemand
binnen komt
vaak sta ik wel
voor de ramen
te turen naar de verte
zie mensen voorbijgaan
observeer ze
zwaai wat
maak een praatje
ontmoet
mijn hart
is ook een kerkje
toegegeven
wel een beetje mini
met maar een bezoeker
maar ja dat is dan ook
meteen de musicus
de koster
de luisteraar
en de dominee
en nou ja
gepreekt wordt er
eigenlijk
ook maar zelden
geluisterd
des te meer
geluisterd
naar de stilte
gedachten gevangen
gevoelens getoetst
ideeën geboren
wel een beetje gek
ondertussen
dat je huis
ook kerk kan zijn
of andersom
of niet?
juist ook wel mooi
natuurlijk weer
dat God wil wonen
in mijn huis
onzichtbaar
en verdraaid ongrijpbaar
en dat ik dan weer
in mijn kerkje
juist kan zingen
bidden en danken
genieten
van Zijn Verstoppertje spelen
Prachtig gedicht: vooral de laatste regel ;-)
BeantwoordenVerwijderen'als ik behoefte heb
BeantwoordenVerwijderenloop ik maar gewoon
de open deur binnen
geniet en onderga
mijmer en besta
graaf in het verleden
wandel de toekomst in
ben daar puur mezelf
maar die muren
die ik heb gebouwd
ja die heb ik nodig
kom niet te dichtbij
althans niet iedereen
het is mijn eigen plek
het beschermen waard'
Zo mooi omschreven Echt prachtig. Ben er stil van.
Heerlijk om te zien en te bedenken dat Gods liefde en licht zelfs door de allerdikste muren doordringt en zijn plaats vindt.
Muren zijn als kaarsvet wat dat betreft, als Gods vuur daar op komt, dan worden de muren vanzelf kleiner.
Ook met muur en al kun je Hem aanbidden, Zijn liefde is niet te stoppen. Door niets en niemand niet.
Echt prachtig.
Dank dames, voor jullie complimenten. Het idee is eigenlijk allemaal begonnen met een jeugdgedicht: 'Ik ben de dichter/ en dit is mijn glazen huis / ik hoop dat jij er geen steen naar gooit / want anders wordt het gruis'
BeantwoordenVerwijderenDat is destijds geschreven in een kwetsbare fase van mijn leven. Gisteren kwam dat beeld van een huis weer boven borrelen. Ik heb dat gekoppeld aan mijn hart / een mensenhart. Daarbij zijn de muren ter bescherming net zo essentieel als de mogelijkheid tot openheid en contact. Dat is wel een heel ander perspectief dan het 'glazen huis'. En terwijl ik dat allemaal aan het formuleren was, kwam het beeld van de kerk er zomaar bij. Vanuit het niets. Het is mooi om zelf getuige en deelnemer te kunnen zijn van het creatieve scheppingsproces van een dichter / schrijver. Soms sta je verbaasd te kijken van het resultaat. Maar ik geef eerlijk toe, vaak is het ook worstelen, schaven, schuren en schrappen ...!