in deze wolkenzee
van tranen
die de grijsheid
als een filter
over het licht
lijken te draperen
herinneren
wij ons
als de dag
van gisteren
de primaire kleuren
van de herfst
het felle geel
van de ontdekking
van wat
voor ogen is
het hemels blauw
van onbestemd
en verder weg
en het rode
van de ultieme
liefde
die mooi
intens
maar vaak ook
onvervuld of onvolledig
blijft
zij roepen samen
als gemengd palet
heimwee wakker
het verlangen
naar een andere tijd
toen het licht
van eeuwen
een glans legde
over de dingen
die van tijdelijke aard
toch metafoor
waren
voor al
wat blijvend is
zoals
dat licht
ons ook
wil doen
geloven
in tijden
die nog
komen
zullen
geweldig mooi.
BeantwoordenVerwijderen