de herfst
is een beeldgedicht
van de tijd
ooit
moeten wij
onze gekleurde
herinneringen
laten gaan
onze handen
vragend
naar de hemel
gegeven
ligt de enige
hoop
paradoxaal genoeg
in ongeziene
wortels
van geloof
verborgen
in duistere aarde
ligt onvoorstelbaar
zaad
te wachten
op oneindigheid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten