er vliegt
al weer
een kloof
voorbij
op de golflengte
van onbegrip
onder
een lege hemel
van verdriet
veel
te vaak
drijven
donkere wolken
van woorden
rakelings
maar onbegrepen
voort
en verder
eenzaam
op weg
naar het eigen
gelijk
te veel
bewegen wij
leven wij
luisteren wij
roekeloos
langs
elkaar heen
is stilte
die valt
pijnlijk
veelzeggend
***
alsjeblieft
mis
mij niet
laat mij
niet gaan
zegen mij
zegen mij
kijk
in mijn ogen
peil
mijn verdriet
deel
mijn verlangen
wil jij
mij
leeg
luisteren
aan
voelen
op
warmen
onder
een open hemel
van vertrouwen
dan zal ik
jou
koesterend
vullen
met tederheid
en liefde
opdat
de vonk
van taal
weer
vlam
zal vatten
vuur zal
ontsteken
licht
zal verspreiden
het prille licht
van verstaanbaarheid
en erkenning
samen
zullen wij
uitbundig
groeien
onder
de wonderboom
van communicatie
verbinding
en echt contact
en elkaar
meer en meer
begrijpen
tot in de diepste
vezel
leven
die ons
gegeven is
in het licht
van de dag
die nog rest
Geen opmerkingen:
Een reactie posten