ik
zag
vandaag
een blaadje
vallen
geruisloos
zonder
al te veel
kabaal
een beetje
triest
en troosteloos
een blaadje
met
vijf vingers
alle kleur
was
weg
getogen
het was
waarschijnlijk
uitgeleefd
een zuchtje
wind
een laatste
groet
toen
liet het
los
het daalde
van
de hemel
dwarrelde
vertraagd
omlaag
raakte
de aarde
vleide zich
neer
in het zachte
gras
ik
zag
het aan
ik liet
het gaan
ik nam
het waar
en
het raakte
mij
meer dan
ik verklaren
kon
toen
ben ik
toch maar
even
neergeknield
heb ik
dit beeld
van tijd
vereeuwigd
heb ik
omzichtig
nog wat
woorden
gezocht
en een klein
monument
gebouwd
voor dit
mijmer
moment
van voorgoed
voorbij
de
eenzame
gang
die al
wat leeft
ooit
ook
zal moeten
gaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten