Toegegeven, het is niet dezelfde rivierkreeft uit het vorige blogbericht, maar er zat nog geen vijf minuten of 1 kilometer tussen ... Maar eerst zag ik deze reiger met iets in zijn bek. Toen ik stopte zag ik pas dat het een rivierkreeft was, nogal fors uitgevallen. Hij heeft hier een aantal minuten mee staan worstelen, in zijn bek, weer laten vallen, anders oppakken. De kreeft bleef zelfs even met zijn schaar vasthouden aan de bek van de reiger en bungelde enkele seconden in de lucht.
Maar toen gebeurde het toch ... Hij slikte hem heel door. Levend. Spartelend. Verzwolgen.
Even strekken met de nek, schudden met de kop, en weg was hij. Nog een slokje water erachteraan om door te spoelen. Weer een stevig maal te pakken.
Toen ik weer doorfietste kwam ik dus die andere rivierkreeft tegen. Daar ben ik toch even voor op mijn knieën gegaan. Zo'n kleintje is het echt niet als je hem van dichtbij bekijkt.
Brrr ... Mijn krieltjes met sla daarna, waren toch een stuk smakelijker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten