de wind
ligt stil
te mijmeren
de zon
zakt lager
naar de koele aarde
de kleuren
worden warmer
donker
en zacht
wiegen
de wolken
naar het land
van dromen
langzaam
en traag
neigt
het firmament
haar moede hoofd
wacht
op de nacht
zwijgend
doven
de kleuren uit
in verstild gras
en bladeren
heel
de schepping
trilt
op weke golven
tederheid
en fluistert
welterusten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten