Vanmorgen weer eens mist in de polder. Zeer plaatselijk weliswaar. En jammer genoeg met nog net niet voldoende zonkracht om het sprookjesachtig te maken. Maar de herfst heeft zichzelf duidelijk aangekondigd. Kille morgens, ontwakend licht, dampige polder. Ik mag dat wel. Het kan prachtige sfeerplaatjes opleveren.
Opvallend was de grens van de wolkenmassa, die halverwege de polder aan het opschuiven was, gedreven door een zachte wind. Mooie spiegelingen leverde dat op. Een impressie van een lekker fris fietstochtje, regelmatig onderbroken om even af te stappen en het een en ander vast te leggen.
Schitterend! Dat is genieten. Volgende week is de opdracht op schilderles:wolken, dus wie weet komt een van je foto's op doek.
BeantwoordenVerwijderen