Zangers in het riet

Elke morgen fiets ik langs wuivend riet. Lange, gele stelen met boven een halm. En elke morgen hoor ik daar vogels uitbundig en luidruchtig zingen. Soms kun je ze zien. Heel dichtbij.

Maar stap je af om een foto te maken, dan vliegen ze altijd weg. Hun ogen blijven blijkbaar wel wijd open onder het zingen. Onder het wegvliegen zingen ze trouwens gewoon door. Maar ze kunnen zich dus wel goed verstoppen. Het is sowieso lastig om ze te fotograferen, want ze zitten nooit eerste rang, altijd zijn er rietstengels die in de weg zitten. Moeilijk om scherp te stellen dus.

Meestal zijn het rietzangers, die vogels. Vanmorgen ook weer verschillende keren gestopt, maar heel snel verdwijnen ze dan. Tot ik onderstaande vogel te pakken kreeg. Bleef gewoon zitten, al was de afstand dan wel wat verder deze keer, een meter of zeven schat ik. En het is waarschijnlijk ook geen rietzanger, wellicht een kleine karekiet, maar ik ben geen vogelkenner. Wel een vrij jong exemplaar zo te zien.