in het stilteparadijs
van lentefris
en volle kleuren
glinsterlicht en
tomeloze aandacht
onderkoelde zuchtjes
wind en het luchtig
en luidruchtig
zingen van de vogels
met hun swingend
koor van lofprijs
in verscheidenheid
en vele variaties
dankbaarheid
is mijn kijken
een vertraagd gebed
mijn gericht luisteren
naar het fluisteren
en ritselen van alle
tinten zachtheid
reiniging van onrust
diep van binnen
en mijn zwijgen in
dit heel bewust moment
knielen in loslaten
van mijzelf
en kleinheid voor
het zwakke en het
uiterst broze dat
zich vormen en
ontplooien laat
door in de strenge
winter van het leven
dat dan aardig
dood lijkt eindeloos
te wachten en te
hopen zich
te laten vullen
met zaad van
tegendraads
geloof
geworteld in een
stevig fundament
van rulle aarde
als later komt
water van leven
op te nemen
wind van de geest
te voeden met
de hoop van liefde
en dan als
het licht eindelijk
doorbreekt in volle
glorie warmte op te
zuigen in een hart
dat leeg is maar toch
vol van ongeziene
ingehouden hoop en
sluimerend verwachten
ten langen leste
bloeiend in dit
stilteparadijs
een tempel
van verlangen
een werkhuis
van ontplooiing
een broedplaats
van ontmoeting
ja zo
zo'n kleurenhemel
profetie en fontein
van leven gevuld
met dank en open
handen wil ik
ook wel in mijn hart
van twijfel en altijd
onrust
gericht
op de zomer
van wat nog
moet komen
volle bloei
voorbij
de einder
Amen.
BeantwoordenVerwijderen