met woorden
van zachtheid
bouw ik
voorzichtig
een huis
om de stilte
het licht
laat ik
vrij
in de ruimte
spelen
met luisteren
vol aandacht
dicht ik
de gaten
tussen weten
en voelen
glimlachend
por ik
het vuur
van liefde op
en ik wacht
geduldig
op jou
kom
kom
over de drempel
van verlegenheid
zit
aan mijn zijde
en koester je
in mijn zwijgen
drink
mijn verlangen
herken
mijn heimwee
deel
mijn verdriet
tot we
langzaam
het lied
zullen herkennen
in elkaars hart
en we
onze hoofden
zullen neigen
voor de schemer
van de naderende
nacht
los
maar
gelaten
wachtend
op de morgen
dan
dan zal ik
de stilte
verbreken
en zingen
zingen
als nooit
tevoren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten