Geloven

Geloven is de wereld zien

zoals hij is geweest,

een paradijs

als spiegel

van de hemel.

Zie je de wereld echter,

gebroken en verworden

verminkt en vol ellende,

met ogen van vandaag,

met handen van tastbaar,

in het schemerduister

van de harde realiteit,

dan zou je worden

welke naam je er

ook aan geven mag.

Depressief of bang,

moedeloos of opgefokt,

realistisch, hopeloos …

Geloven dat is

een beetje zeker weten

tussen de twijfel door,

tegen beter weten in,

hoe de wereld ooit

weer worden zal.

Geloven is kijken

door de ogen

van Hem die

met liefde

tot leven wekte

tot kleur

en tot belofte,

die hele kleine zaadjes

strooide

van onbeperkte

houdbaarheid.

(Eerder vandaag geplaatst als reactie op het blogbericht van Steven Gort: 'Ik wil dood')