Wit

Wit is een kleur. Of niet, juist geen kleur, neutraal?

Wonderlijk hoe alles in de schepping is gevarieerd in kleur. Eén bonte verzameling van kleuren en variaties. Dieren en bomen en planten. De hemel. De kosmos. De aarde, die ook wel de blauwe planeet wordt genoemd. Soms lijkt alles grauw, zoals vandaag, maar ineens kan de zon alles in warme, bonte kleurenpracht doen uitbreken. Vlammend rood, dieppaars, heldergroen. En alle variaties daartussen. Schaduwen werken erin door. En onze ogen registreren, feilloos. Zonder dat we ons dat overigens altijd bewust zijn.

Soms valt het op. Op een foto bijvoorbeeld. Ben je er doorheen gewandeld, door dat stukje natuur, maar heb je niet geregistreerd hoe het er allemaal uitzag, als geheel. Tot je het terugziet en dan pas realiseert hoe kleurrijk het er uitziet. Bijzonder zijn de kleurschakeringen die in de loop van de tijd optreden, zoals de herfstkleuren. Of de kameleon die zomaar van kleur kan verschieten.

Maar wit.

Wit is een bijzonder geval. Wat moet je met wit? Geen kleur?

Sommige planten zijn wit.

Sommige dieren.

Melk is wit. De wolken aan de hemel. Zuiver wit is trouwens erg lastig te vinden, er is altijd wel een gradatie of onzuiverheid in de kleur. Waardoor je het ook kunt waarnemen.

Maar sneeuw, dat lijkt toch wel echt zuiver wit. Wonderlijk natuurverschijnsel, alles bedekt met een witte laag bevroren kristalletjes, neerdwarrelend uit diezelfde wolken waar ook de regen vandaan komt. Een getransformeerde regendruppel zelfs, was eerst vloeibaar, nu dus bestaand uit kristallen. Prachtige metamorfose. Gedaanteverwisseling. Mooi om dat onder een microscoop te bekijken ...

In de Bijbel lezen we ook over wit. Meestal wordt het gezegd van de engelen, die witte klederen aanhebben, of blinkend licht uitstralen. In Daniel wordt het over God Zelf gezegd. De oude Wijze, die op de troon ging zitten, zijn kleren wit, zijn hoofdhaar als witte wol. In Openbaringen 1 komt datzelfde beeld nog eens terug.

Zijn hoofd en zijn haren waren wit als witte wol of als sneeuw, en zijn ogen waren als een vlammend vuur. (Openb. 1 : 14)

Maar het mooiste wat over dat wit gezegd wordt kunnen we lezen in Jesaja. Daar wordt het als beeld gebruikt om aan te geven hoe onze zonden, onze verkeerde daden, onze gedachten, onze nalatigheden, van kleur kunnen verschieten. Van dieprood naar spierwit.

Was je, reinig je, maak een eind aan je misdaden, ik kan ze niet meer zien. Vermijd alle kwaad en leer goed te doen. Zoek het recht, houd tirannen in toom, bied wezen bescherming, sta weduwen bij. De HEER zegt: Laten we zien wie er in zijn recht staat. Al zijn je zonden rood als scharlaken, ze worden wit als sneeuw, al zijn ze rood als purper, ze worden wit als wol. Als je weer naar mij wilt luisteren, zal het beste van het land je ten deel vallen.

Het wonder, het mirakel, de metamorfose, de transformatie van vergeving. Daar is kracht in het bloed van het Lam. Wonderlijke redding. Onvoorstelbaar.

Geloven we nog in wonderen?

Geloof je in de kleur wit?

Zo ga je met andere ogen naar de natuur kijken, naar de bloemen, de wolken, de dieren. De sneeuw die 's winters neerdwarrelt.

Ja, ik geloof in de kracht van vergeving.
Ja, ik geloof in de kleur wit.

Psalm 103 - Van David

Prijs de HEER, mijn ziel,

prijs, mijn hart, Zijn heilige naam.

Prijs de HEER, mijn ziel,

vergeet niet één van Zijn weldaden.

Hij vergeeft u alle schuld,

Hij geneest al uw kwalen,

Hij redt uw leven van het graf,

Hij kroont u met trouw en liefde,

Hij overlaadt u met schoonheid en geluk,

uw jeugd vernieuwt zich als een adelaar.

De HEER doet wat rechtvaardig is,

Hij verschaft recht aan de verdrukten.

Hij maakte aan Mozes Zijn wegen bekend,

aan het volk van Israël Zijn grootse daden.

Liefdevol en genadig is de HEER,

Hij blijft geduldig en groot is Zijn trouw.

Niet eindeloos blijft Hij twisten,

niet eeuwig duurt Zijn toorn.

Hij straft ons niet naar onze zonden,

Hij vergeldt ons niet naar onze schuld.

Zoals de hoge hemel de aarde overspant,

zo welft zich Zijn trouw over wie Hem vrezen.

Zo ver als het oosten is van het westen,

zo ver heeft Hij onze zonden van ons verwijderd.

Zo liefdevol als een vader is voor zijn kinderen,

zo liefdevol is de HEER voor wie Hem vrezen.

Want Hij weet waarvan wij gemaakt zijn,

Hij vergeet niet dat wij uit stof zijn gevormd.

De mens – zijn dagen zijn als het gras,

hij is als een bloem die bloeit op het veld

en verdwijnt zodra de wind hem verzengt;

de plek waar hij stond, kent hem niet meer.

Maar de HEER is trouw aan wie Hem vrezen,

van eeuwigheid tot eeuwigheid.

Hij doet recht aan de kinderen en kleinkinderen

van wie zich houdt aan Zijn verbond

en naar Zijn geboden leeft.

De HEER – Zijn troon staat vast in de hemel,

als koning heerst Hij over alles.

Prijs de HEER, u die Zijn boden bent,

sterke helden die doen wat Hij zegt,

gehoorzaam aan het woord dat Hij spreekt.

Prijs de HEER, hemelse machten,

dienaren die doen wat Hem behaagt.

Prijs de HEER, al Zijn schepselen,

prijs Hem, overal in Zijn rijk.

Prijs de HEER, mijn ziel.