zeg
zou jij
geen vogel willen wezen
zo vrij
zo vluchtig
vliegend op vleugels
van geluk
zingend
tot eer van je Schepper
en zeg
zou jij
geen vlinder willen zijn
dartel en luchtig
fladderend
van bloem tot bloem
snoepend
vruchtbaar kunnen zijn
hé zeg
zou jij
ook geen zonnebloem
willen worden
gericht naar het licht
altijd buiten
boordevol zaad
voor volgende generaties
ja
wil je dat
echt waar
maar
als je dat wilt
echt wilt
dan moet je
eerst een eitje willen wezen
donker en vochtig en breekbaar
of een rups
die door een cocon
wordt ingekapseld
slapen
vegeteren
wachten
of een zaadje
dat de grond ingaat
en sterft
een jasje uittrekt
de winter in
als was je
dood
wachtend
op nieuw leven
de lente
wil je dat echt
durf je
dat risico te nemen
van niet weten
wat er komen zal
heb je vertrouwen
en geloof
om
uit te zien
te wachten
je over te geven
aan liefde
die je niet ziet
kijk
dat is genade
wachten
op het wonder
dat God
je leven geeft
wanneer Hij wil
dan kun je
fladderen
en vliegen
zingen
vruchtdragen
tot in eeuwigheid
durf jij
die metamorfose aan
dwars door de dood
het leven tegemoet
de duisternis in
om licht te kunnen zien
door het onbekende
het wonder tegemoet
Hij
is het wachten
waard
Hij
is het wachten
waard
Wat mooi! Dit raakt me echt. Is het zelf geschreven?
BeantwoordenVerwijderenMooi... Feest van genade, uitzien naar Morgen!
BeantwoordenVerwijderenDank, Jedidja en Fokkelien, voor jullie complimenten. En ja, Jedidja, ik schrijf dit allemaal zelf, ook de rest van deze blog, tenzij het citaten zijn uit de Bijbel of van anderen, maar dan meld ik de bron er bij of zet ik het tussen aanhalingstekens.
BeantwoordenVerwijderenWonderlijk proces trouwens, schrijven: bekende woorden gebruiken, ideeën krijgen, inspiratie ontvangen, en dat ook weer vorm geven.
Soms sta je er bij en kijk je ernaar en ben je zelf verbaasd wat er komt ...