Altijd weer meer

Kan een beeld de sfeer goed weergeven?
Kunnen woorden de werkelijkheid omvatten?
Kan de wetenschap alles verklaren?
Kan geloof de waarheid verstaan?
Kunnen wij ons diepste zelf ooit peilen?

Er is altijd weer meer dan wij kunnen bevatten.
Er is veel meer dan wij ooit aan zullen kunnen.

Er is altijd meer te vinden, in de schatkamers van geloof, in de broedkamers van liefde, in de kraamkamers van de grenzeloze fantasie.

Er is diepte, breder dan de hoogte van ons uiterste zien en weten.

Doen onze gevoelens recht aan het totaal van ons leven?
Weerspiegelt wat wij snappen de hele werkelijkheid?
Schiet wat wij denken niet altijd te kort?
Blijken al onze bouwsels niet op den duur in duigen te vallen?
Blijft niet alles wat wij doen steken in onvolmaaktheid?

Ligt wellicht in het reiken, de essentie van ons bestaan?
Ontvouwt zich het doel van alles, in ons diepste verlangen?
Blijkt de gebrokenheid uit het onvervulde en onvolmaakte?

In onze potentie weerspiegelt zich de wens, het beeld en de scheppingskracht van onze Oorsprong. Maar in onze tekortkomingen tekent zich ons anders-zijn. Dit dualisme splijt ons leven in een onoverkomelijke paradox.

Tenzij ...

Tenzij genade ons leren zal om onszelf, dat kleinste restje ik, het ultieme unieke van onze persoonlijkheid, ons van buitenaf bewust gewild bestaan, te laten koesteren in de aandacht van die Eeuwige, die Alles is. En wij leren te rusten in, en vertrouwen op de kracht van de grenzeloze verbeelding van de nu nog onbekende toekomst, die Hij minutieus heeft voorbereid en in de diepste verborgenheden voorzichtig en teder heeft weggelegd, wachtend op volmaakt ontvouwen en ontspannen ontplooien, als een weerspiegeling van zijn heerlijkheid.

In het erkennen van onze betrekkelijkheid, gebrekkigheid en kleinheid, ligt het onvoorwaardelijk beamen van Zijn grootsheid.
In de volledige overgave van onszelf aan die Volheid, ligt de vervulling van ons hoogst haalbare levensdoel.
In de toevoeging van onze unieke namen aan de lege bladzijde van zijn Onnoembaarheid, groeit de gloeikracht van de intensiteit, lichtheid en lichtgevendheid van Zijn ultieme glorie.

Als vruchten van Zijn koninkrijk van liefde.
Als druppeltjes vuur in Zijn oceaan van heerlijkheid.
Als sterren in Zijn existentiële universum.
Als echo op Zijn adembenemende Amen.