De langste nacht, zwart, kil en doods wordt met een woord van liefde verstoord.
Het licht wordt geboren, het leven breekt aan.
De dag van de tijd gloort als hoop, die stolt in materie.
Alles word in het licht gebracht, als nooit tevoren vertoond.
Er huivert een ademtocht over het water, dat rimpelt in stille aandacht.
Het universum wijkt, breidt uit, zetelt zich in toonbaarheid.
Het wordt.
Het is.
Alles.
Schoonheid ontvouwt zich gestaag en geduldig.
In meervoud.
In veelvoud.
Veelvuldigheid.
Volle variatie.
Kleuren barsten open.
Het wemelt.
Welig.
Weelderig.
Het krioelt.
Bloesemt.
Bloeit.
Het kruipt en het sluipt.
Het vliegt alles uit in uitbundigheid.
Levendig, beweeglijk, onrustig, onderweg.
Het zingt en het zoemt.
Een lied zonder woorden.
Een refrein van licht.
En alles draagt zaad.
En alles bergt groei.
En alles heeft potentie.
En alles geeft vrucht.
De stilte is gevuld met zachtheid.
En zo, hier, midden tussen alles, wordt ik geboren.
Gevormd uit de aarde.
Gegroeid tot vorm.
Het licht aanschouwd.
Een droom ontvouwd.
Een visie vervuld.
En ik neem mijn eerste teug van waarheid.
Overweldigend.
Mijn longen zuigen zich vol, ontplooien zich.
Mijn eerste woord is een schreeuw.
Een daad van leven.
Een begin ontvangen.
Onbevangen.
Open van hart.
Gehecht aan de bodem.
Geënt op het land.
Geaard aan materie.
Maar de adem van de wind fluistert woorden in mijn hoofd.
En de zegen van de mist roert mijn gevoelens wakker.
En ik begrijp.
En mijn voeten, gehecht, rukken zich los, een voet voor een voet.
Een stap in de toekomst.
En ik loop.
En ik wankel.
En ik vlieg.
En ik vecht.
En ik lach.
Langzaam hervind ik mijn evenwicht.
En ik kijk.
Zie.
Doorgrond.
Ontdek.
Zoek.
Kom tegen.
Ondervind.
En ik geef namen aan alles wat ik zie.
Geniet van de vormen, de kleuren, het wezen, de intenties.
En ik leef.
En ik wacht.
En ik neem.
En ik proef.
De sensatie van smaakvol sap, dat door mijn lijf zich een weg zoekt.
En ik kauw wat ik vind.
Alles tintelt en knispert, kraakt en raakt mij aan.
En ik eet.
Onderga.
En mijn ogen worden niet verzadigd.
Ontwaren de wereld.
Ontdekken blijft maar doorgaan.
En mijn oren ontleden de stilte.
Ontdekken geluiden, herkennen van verre.
En ik roep de stilte aan flarden, mijn stem tovert een echo door de bomen.
En ik lach.
Want ik weet.
Ik leef.
Ik droom.
Ik geloof.
Ik besta.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten