Sfeer

Wat nou objectief?

De werkelijkheid heeft vele gezichten.
Gevoelens beïnvloeden de kale werkelijkheid.
Lichtval en warmte geven een andere kleur en sfeer.

Je kunt elke dag dezelfde weg afleggen en toch kan het elke keer weer anders zijn.
Daarnaast kunnen je eigen gemoedsgesteldheid of ontvankelijkheid je anders doen kijken naar de dingen om je heen.
Niet alles is wat het lijkt.
En hetzelfde is niet altijd hetzelfde gekleed.

Neem onderstaande foto's.
Wat zie je?
Een zwaan, op beide foto's.
Altijd statig, koninklijk qua postuur.
Helderwit van kleur en daarom altijd opvallend aanwezig in het overwegend groene landschap.
Op het eerste gezicht hetzelfde onderwerp, dus.
Niet ideaal of volmaakt of perfect qua foto.

De eerste is al fietsend uit de losse pols geschoten.
Bewogen dus ook, omdat het niet altijd lukt om zo foto's te maken.
Maar het vreemde is, dat de zwaan zelf niet bewogen is.
Het lijkt of hij in het centrum staat, waar alles omheen draait.
Zelfs de kringen in het water van de zelf veroorzaakte rimpelingen.
Een beweging gevangen dus.
De aandacht getrokken naar het hoofdonderwerp, maar niet echt in het centrum van de foto.
Wel in een ander centrum, op de voorgrond het heldergroene lentegras, op de achtergrond de vrij donkere weerspiegeling van de bomen in het water. Precies in het blauw, waarin de hemel gespiegeld is, zwemt de zwaan.

Het heeft iets.
Niet bijzonder, een zwaan, zoals je hem elke dag kunt tegenkomen.
Je kunt al hetgeen bewogen is wegknippen, tot je alleen de zwaan overhoudt.
Maar dan mis je toch de sfeer, het gevangen moment, de beweging waar het om draait.
Die om hem heen draait en de aandacht heeft getrokken.

En dan de andere.
Die mij trof.
Door zijn verstilling.
Door zijn prachtige kleurencontrast van diep blauw, weerspiegeling van een zeer zonnige middaghemel, en het heldere licht dat van achteren (rechts) over het witte zwanenlijf valt en de nek grotendeels in de schaduw zet, maar wel het verendek mooi toont in zijn structuur.
Ook hier niet ideaal als foto, het slootwater was niet helder, eigenlijk gewoon vies, dus heb ik het ergste zelfs weggesneden. De bomen waar hij tussendoor zwom, zijn ook weggehaald.

Een zwaan.
Een beeld.
Dagelijks te zien, als je in de natuur bent.
Maar wel heel verschillend van elkaar.

Een kwestie van sfeer.
Anders.
Apart.

En dus ook een kwestie van zien.
Opvallen.
Opmerken.
Vergelijken.

En wat voor kijken, proeven en foto's maken geldt, kan ook worden doorgetrokken naar het leven.
Soms lijkt elke dag zo op elkaar, maar andere keren vallen je dingen op, heb je je ogen open, ben je meer alert, is je gevoel anders.

De wereld, de  loop der seizoenen, de kleurenpracht in de natuur, de omstandigheden, de ontmoetingen met andere mensen, het werk vaan elke dag, de bezigheden die ons leven vullen, het zijn allemaal objectie werkelijkheden, maar onze gevoelens, onze stemming, de andere omstandigheden, ze bepalen mede ons 'kijken' naar en 'ervaren' van de dingen om ons heen. Subjectiviteit kleurt objectieve zaken. Sfeer bepaalt onze omgeving. De dingen beïnvloeden ons gevoel en andersom.

De vraag is niet of dat dit erg is is of juist mooi, maar of we ons daar altijd bewust van zijn en of we het kunnen onderscheiden van elkaar. Opmerkzaamheid en alertheid kunnen ons daarbij helpen. Verbeelding kan ons, ook wat dit betreft, een lesje leren, wat we soms wel eens nodig hebben.

Enige afstand en relativering is trouwens ook goed, als het maar niet ten koste gaat van onze betrokkenheid.