Spiegel

Durf je?
Met open ogen?
Rechtstreeks?
Direct?

Waarom aarzel je?
Is het eng?
Schaam je je?
Voor jezelf?
Nee, toch zeker ...?

Durf maar te kijken.
Stap over de drempel van je eigen aarzeling.
Ga zitten, kijk in die spiegel van je ziel, staar in de diepte van je eigen ogen.
De spiegel van morgen.
De spiegel van nu.

Laat jezelf doordrongen worden van jezelf.

Concentreer je.
Kijk.
Niet intens, niet te hardnekkig, niet te nadrukkelijk, niet te fanatiek.
Nee, gewoon losjes, ontspannen.
Observeer.
Neem waar.
Wacht.
Wacht tot de wereld om je heen schemerig wordt.
En alleen die ogen overblijven.
Probeer te omschrijven wat je ziet, in gedachten.
Laat je niet afleiden door andere impulsen.
Zie de kleuren, het wit, je iris, je pupil.
Links en rechts.
De wenkbrauwen.

Laat je verleden toe, kruip in je eigen huid.
Blijven kijken.
Laat het komen, zacht, omfloerst en van een gepaste afstand.
Durf je verder terug?
Mooie en warme herinneringen, uit je kinderjaren.
Het weer zo zonnig, de tijd zo tastbaar traag.
Maar ook de pijnlijke momenten.
De schrikmomenten.
De trauma's, van school wellicht, van zogenaamde vrienden.
Laat het toe, laat het komen, kijk er naar.
Voel de tranen branden.
Erken je gevoelens, van toen, van nu.
Duik terug, langzaam, voorzichtig, in de binnenwereld van je eigen fantasie.
Van de dromen, die je droomde.
Van de boeken, die je las.
Van het verlangen dat groeide.
Van de moeilijke vragen, waar geen antwoord op kwam.
Ga terug in de tijd, voel je geborgen, gekoesterd, geliefd.


Zie je je ogen nog?
Probeer niet te verdrinken, te vervagen, maar concentreer je op je ogen.
Zie je de mensen ernaast, eromheen, vaag vanuit je ooghoeken?
Je opa en oma, je ouders, kinderen, familie, vrienden, meesters, juffrouws.
Bijzondere voorbijgangers.
Toevallige ontmoetingen.
De ervaring van herkenning, gemeenschap, liefde, betrokkenheid.
Relaties.
De ervaring van leven.
De ervaring van dood, pijn, verscheurdheid, ontworteld zijn.

Kijk naar jezelf en proef je verleden.
Je graven, altijd maar graven, dieper en dieper, meer en meer, achter de zinloosheid en nutteloosheid, vulling en overvoering van onzin, naar de verborgen vraag naar allesomvattende waarheid.
Kijk, naar dat aarzelende vogeltje, diep weggekropen, in zichzelf gekeerd.
Herontdek die kritische blik, je niet tevreden zijn met de standaard antwoorden.
Maak ze weer mee, die eerste uitingen van expressie.
Muziek, woorden, eigen keuzes, ontdekken van grenzen, botsen ook soms.
Ervaren van vrijheid, proeven van liefde, denken over de toekomst.
Onderken je besluiteloosheid, stil blijven staan, bij teveel keuzes, je vooruitschuiven van beslissingen, mijden van conflicten, terugtrekken in je eigen kleine ivoren toren van gedachten.
Alles altijd observeren, wegen, slikken, zwijgen, overdenken, doorgaan.

En neem het waar, het opbloeien, openbarsten, uitwaaieren, met ingetogen woorden uiting geven aan ver weg gestopte gevoelens, in het donkerste hoekje van je hart.
Tergend traag gestarte expressie.

Je bent wie je bent geworden, je bent wie je zal zijn.
Veranderd, verdiept, geworteld, gedreven, gewogen, gewaagd.
Maar altijd van gepaste afstand, objectief waar mogelijk, ontroerd waar geraakt, bevlogen waar nodig.
Super alert, hyper introvert.

Jij bent jij.
Geen ander.
Je eigen coach, vaak aarzelend, maar rustig en weloverwogen.
Bedaard.
Je eigen luisterhouding.
Je eigen talenten, om te schijnen, te weerspiegelen wat is ontvangen.
Je eigen vorm van liefde.
De innerlijke rust.
Het je gedragen weten, gevangen in het web van de Eeuwige.
Die jou heeft gewild, bedacht, gevormd, beademd.
Geleid, geschaafd, getrokken, begeesterd, geïnspireerd.

Kijk.
Gerust.
Bedachtzaam.
Weloverwogen.
Ervaar.
Haal rustig adem.
En schrijf, spreek, roep, wat je ziet, wat je voelt.
Fluister het van de daken, geef het vorm, vraag de aandacht.
Hou het vast.
Leef het uit.

Doe het licht aan.
Nu.
Sluit je ogen maar weer.
Raak los van jezelf.
Geef je over.
Ontwaak uit je slaap.
Welbewust.
En droom je leven.
Voortaan.
Verder.
Nu.
Altijd.
De weg naar later.

Tot de einder van de spiegel, de altijd vooruit schuivende horizon van morgen, stil zal staan, aarzelend.
Tot de poort naar het leven open zal gaan.
Als een eeuwige doorgang.
Als je mag vallen.

Los van alles.
Vol van alles.