Veranderen

And we, who with unveiled faces all reflect the Lord's glory, are being transformed into his likeness with ever-increasing glory, which comes from the Lord, who is the Spirit. (2 Kor 3:18, NIV) 

Wij allen nu, die met onbedekt gezicht de heerlijkheid van de Heere als in een spiegel aanschouwen, worden van gedaante veranderd naar hetzelfde beeld, van heerlijkheid tot heerlijkheid, zoals dit door de Geest van de Heere bewerkt wordt. (2 Kor 3:18, NIV)

Vorige week zondag hoorde ik een preek over het thema 'verandering', gebaseerd op bovenstaande tekst, die ik ook maar even in het Engels heb vermeld, omdat die nog mooier en dieper klinkt als de Nederlandse vertaling.

Nog voor de dienst begon, las ik het hele hoofdstuk dat stond aangekondigd op het psalmbord, en werd mijn aandacht ook getrokken naar deze tekst, het laatste vers van het hoofdstuk. Paulus trekt daarin een parallel met Mozes, die, gekomen van de berg Horeb, na de ontmoeting met de levende God, zijn gezicht moest bedekken voor zijn landgenoten, vanwege de hemelse glans die voor iedereen zichtbaar was. Hoeveel te meer zal de glorie van God schijnen in ons leven, als we zijn aangeraakt door God's liefde, als we Hem daadwerkelijk hebben ontmoet. Als we ons leven helemaal aan Hem over mogen geven.

Er wordt dan een proces van verandering opgestart. Uitlopend op hemelse volmaaktheid. Daar ging de mooie, duidelijke, beeldende preek van zondag over. De dominee had een vlinder bij zich om dat uit te beelden. De vlinder, die eerst een rups was. Die de vrijheid leert kennen. Zijn vleugels mag uitslaan.

Maar hij memoreerde ook hoe wij mensen juist moeite kunnen hebben met elke verandering in het leven. Hoe juist christenen wars lijken van elke poging tot vernieuwing en verbetering. We kunnen heel erg vast zitten in onze zekerheden, die uiteindelijk alleen maar schijn zullen blijken te zijn.

En vandaag zag ik datzelfde thema weer verschijnen, op de site van de 'Naked Pastor', maar dan van een andere kant bezien. Dat verandering ook een delicaat proces is, dat behoorlijk afbrekend is, ten koste van bepaalde zekerheden en veiligheden, om tot vernieuwing te komen. Dat zoiets pijn kan doen. Dat je dingen los moet laten.

Sterven aan jezelf, noemt Jezus dat, je leven verliezen om het te behouden. Dat is dus niet goedkoop, niet vluchtig, niet oppervlakkig. Dat gaat diep, dwars door je ziel en je leven.

Hebben we dat er wel voor over? Verandering kost wat. Voor het wat op kan brengen. 


Je wordt er kaal en naakt van, uitgekleed, eng alleen. Je moet alles los laten waar je aan vastzit, bewust of onbewust, waar je aan gehecht bent. Leeg van jezelf. 

Want, dat is de kern, alles is leeg. Alles is niets. IJdel. Lucht.

Opgepoetst, opgefleurd, gecamoufleerd, buitenkant, stof, lichaam, maar het is slechts de schil, het wegwerpelijke kleed, het zal vergaan in graf en dood. Een zwart gat.

Maar, liefde die ons vullen kan, als we leeg zijn, gekomen van de Bron van liefde, zal in ons een licht, een vuur, een groeihormoon doen ontsteken, ontbranden, ontvlammen. Zodat we liefde zijn, liefde uitstralen, liefde uitdelen, liefde terugkaatsen. Dat zal ons veranderen, vervullen, verlossen van eigenwaan en eigendunk.

Als we dicht bij die Bron blijven, zoals Mozes op de berg dicht bij God was, dan zullen we zijn glans voelen, ervaren, ondergaan. Doortrokken worden van zijn wil en goedheid.

Als we vanuit de duisternis, ontwaken, wakker worden, onze ogen opendoen, opmerkzaam zijn, luisteren, aandacht geven, dan mogen we groeien naar het licht. Opschieten in de lucht. Wortelen in het Fundament. Gevuld met hoop en verlangen.

Als we dichtbij de Wijnrank blijven, gevoed door zijn eeuwige lessen, gevuld met zijn onnavolgbare liefde, vastgehouden door zijn zorgzaamheid, dan belooft Hij ook vrucht.

Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing.

En die vruchten zullen geoogst worden, ongetwijfeld. Beloofd is beloofd. Ooit, later, maar het wordt wel bepaald door wat we nu kunnen en mogen doen.

Durven we?
Willen we?
Verlangen we er naar?
Stappen we uit?
Gaan we ervoor?
Sporen we elkaar aan?
Roepen we elkaar ertoe op?

Verandering.
Niet zomaar iets.
Niet een laagje verf.
Niet het huis anders inrichten.
Geen andere kleren.
Geen andere baan.

Maar een nieuw leven. Een nieuw lijf. Zuiver zijn. Schoon. Smetteloos. Rein. Volmaakt. Echt. Puur.

Glimmen van glorie.
Zingen van heerlijkheid.
Dansen van vreugde.
Barsten van hoop.
Boordevol liefde.

But our citizenship is in heaven. And we eagerly await a Saviour from there, the Lord Jesus Christ, who, by the power that enables him to bring everything under his control, will transform our lowly bodies so that they will be like his glorious body. (Phil. 3 : 20, 21)