Ik ben
sprak
ergens
in de eindeloosheid
van de eeuwigheid
een woord
onze wording
een tegenover
voor zijn liefde
de basis
van ons bestaan
de oorzaak
van ons
zijn
in tijd
en ruimte
maar
sinds we
meer wilden
dan
zijn
in zijn liefde
is
ons zijn
broos
breekbaar
en eindig
geworden
lijkt doen
ons doel
geworden
en is tekort
het hoogst
haalbare
toch
Ik ben
liet ons
niet los
of zijn
zoals
we zijn
geworden
maar
kwam
als Immanuel
God met ons
onder ons
om ons
de hand
te reiken
een Brug
te zijn
tussen
mogelijk
en onmogelijk
Hij vraagt
aan ons
om geloof
in Hem
zoals Hij is
om ons
te kunnen
geven
wat wij
niet
kunnen
zijn
om zo
te worden
zoals
we waren
bedoeld
er zijn
voor Hem
stil
om te luisteren
naar wat Hij
te zeggen heeft
rusten
en groeien
in
van Hem
afhankelijk
zijn
van Hem
afhankelijk
zijn
vol
van
zijn liefde
om te doen
wat Hij vraagt
om te zijn
een volger
van het licht
open
om te ontvangen
en transparant
door te stralen
naar wie
het weten
wil
een stad
op een berg
of een korreltje
zout
bewogen
en aandachtig
behulpzaam
en gericht
en
uiteindelijk
te gaan
zoals we
zijn
gekomen
om te komen
waar we
mogen
zijn
eeuwig
in de volheid
en glorie
van zijn
Wezen
Hij
in ons
en
wij
in Hem
zijn
in eeuwigheid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten