Liefde

Terwijl ons leven zich vult met bezigheden en werkzaamheden, vluchtigheden en drukdoenerij, ontmoetingen en groeiprocessen, is er een onzichtbare, te vaak onopgemerkte draad van liefde tussen mensen, een band van vertrouwen en je geborgen weten, een voortdurende overgave aan elkaars ontfermen.

Niet na te meten of te rekenen. Niet wetenschappelijk vast te leggen of te onderzoeken. Niet voor geld te koop. Niet oproepbaar of maakbaar. Niet op commando te leveren.

Heel vaak ontvangen in gebrokenheid. Gesmoord in tranen. Overwoekerd door zorgen en pijn. Simpel onopgemerkt of niet voldoende gewaardeerd. Soms vertrapt, geschoffeerd, gebroken, bewust tot een pijnlijk einde gebracht.

Samenbindende lijm, die de maatschappij draaiend houdt. Bezongen en verguisd. Tot oppervlakkigheid verworden. Gekoesterd. Ontkend. Op waarde geschat als het voorbij is. De pijn van het missen. Vervlogen herinneringen, voorbije onbezorgde jeugd, de eerste echte liefdesemoties.

Als pijnlijk ervaren. Als pijn ervaren. Waardoor harten werden dichtgemetseld, voor de bijverschijnselen, maar dus ook voor de liefde zelf. Begrijpelijk, maar ook tot eigen schade.

Kostbaar kleinood, geestelijk juweel, brandend vuur, zwoele wind, uitbundige bloei.

Geschenk van God.

Spiegeling, afschaduwing, herinnering, heimwee, verlangen. Van onze oorsprong, onze aard, onze bedoeling. Ooit.

Het is gekomen, het is gebleven, het doet zijn werk, het gaat zijn gang, het doet er toe, altijd weer en overal. De liefde is een geest vol vuur, een adem die we nodig hebben, een bloem die in het veld telkens weer de kop opsteekt, tegen beter weten in, tegen de klippen op, dwars door winter, wind en regenbuien heen.

Het kan, het gaat, het doet, het komt, het werkt, het bloeit, het zal. Altijd. Steeds weer.

Ongrijpbaar, dat wel. Onnavolgbaar. Onzichtbaar. Niet na te rekenen.

Het wordt zichtbaar als het stolt als bloed. Verpakt in een glimlach. Verstopt in een daad, een woord, een schouderklop. Het uit zich in liefkozingen, een hand, een gedicht, een lied, een ring. Tastbaarheid is het bewijs, maar de zaak ligt altijd dieper. Het verwijst naar wat er in een hart zit, wat er uit wil, wat vorm aanneemt, wat vloeibaar of tastbaar of inzichtelijk wordt gemaakt. Door een drang, een verlangen, een emotie, een ervaring.

Een wolk die regen zegent. Een bloem die zaad verspreidt. Het licht dat alles zichtbaar maakt. De droom die tastbaar wordt. Het woord dat emotie uitdrukt en begrepen wil worden.

Maar beelden zeggen nooit genoeg, woorden schieten altijd te kort. Want liefde is een schat, maar wel in aarden vaten.

Herken het, merk het op, voedt het, leef er uit, vindt vervulling, steek het vuur aan, wordt wakker, geef water, leg het vast, hou het tegen, giet het uit, laat het los, hou het vast, vindt de woorden die niet te vinden zijn, laat het komen, zing het uit, vecht er voor, vul je hart ermee.

Het is niet te vatten, niet te vangen, niet te claimen.

Het is er. Jaag er naar. Zoek de Bron op. Verlang naar meer. Het is te ervaren, omdat de Maker het wilde, het openbaarde, het vorm gaf. Het is de reden waarom Hij ons schiep.

Want Hij is Liefde.