Wachtkamer

Wachten lijkt zo vaak verloren tijd.
Een rij die niet opschiet.
Een antwoord dat niet komt.
Filerijden.

Ongeduld steekt de kop op.
Ergernis wordt geboren.
Of twijfel gezaaid.

In gedachten zijn we al lang andere dingen aan het voorbereiden.
Dwalen we elders.
Maken we plannen.
Denken vooruit.

Maar wat, als wachten nou eens essentieel deel is van het doel van het leven, en de weg die we te gaan hebben?

Want schuilend voor het al te felle zonlicht, onder een dak van schaduwbladeren, kun je zomaar ineens beseffen dat dit moment van jouw verkoeling, deze ene boom best wel wat jaren gekost moet hebben.

Jaren van trage voortgang.
Ongezien, aan het oog onttrokken.
Onopgemerkt.
Want te klein naar onze maatstaven.

Wellicht is wachten gloeien als een bijna gedoofd vlammetje in het donker.
Tergend langzaam groeien, elke dag een haartje breder.
Voorbereidend op het grote bloeien en ontplooien.
Anticiperen op de onbekende toekomst.

Want eens zal die toch komen.
Dat moment dat zal blijken of alles het wachten waard is geweest.
Het wonder ooit beloofd.
De gouden bergen.
De mist die optrekt.

De openbaring.
In vol ornaat.
In ultieme glorie.

In zomerbloeifonteinen zonnestralenlichtgradaties heiliglucht en zuiverzilverwitdoorregen wolkenvariaties groei en glinsterglimmerrimpelingen waterwegennetwerk festiviteitenlyrischzangmomentum spontaniteitsexpressie hemelsewezensverzamelparadijs.

Wat rest tot dan is de tussentijd.
Wat ze vroeger het heden van genade noemden.
Maar wat ook best de uiterst geduldige genade van het nu mag heten.
Het winterbedje en de geduldoefenbroedplaats van het leven.

Niet altijd goed begrepen.
Veelal niet even best doorleefd.
Te vaak te veel gevuld met nutteloze bezigheden, die niet helemaal de kern betreffen.
Jammer genoeg iets te veel het doel gemist.

De tussentijd in de wachtkamer.
Van luisteren.
Laten gaan.
Stilte betrachten.
Reflecteren.
Dromen.
Alle wateren ondergaan.
Alle stormen sterker worden.
Geduldig en bestendig wachten.
Hopen.
Op de zomer die niet lijkt te komen.
Geloven.
In de zon die ooit zal schijnen.
Bidden tot wat wel op wolken lijkt.
Geven wat je ontvangt.
Ook al is het weinig.
Zien met andere ogen.
Zelfs al zijn ze dicht.
Groeien door te delen.
Met je wortels in de diepte.
Kale, harde, koude grond.
Bewegen in de wind.

Dus.
Stand firm.

And go with the flow.

In het tussenuniversumkamertje vol wachtbriljantjeskwekerijen met allekleurenvanderegenboogverscheidenheid en altevaakminusculemaartoteerenglorievanonzeHeer groeizaamvolhardende en altijdverlangendnaarechtduurzamegroeitonende superhoudbaarheid.

Even.
Het duurt nog even.
Volhouden maar.
Vasthouden dus.
Geduld beoefenen.
Ogen op de deur gericht.
Eens  ...!